Crime International – Polska 2016

Z Henryk Dąbrowski
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
29.01.2017



Crime International
Raport roczny 2016 – Polska





Amnestia międzynarodowa dla międzynarodowej zbrodni? Mam nadzieję, że w przyszłości Amnesty International skończy się kryminałem dla tych działaczy, którzy wykorzystując media, pieniądze i wpływy, ogłupiali rzesze naiwnych. O tym, jak mąci się ludziom w głowach piszę systematycznie w kolejnych artykułach poświęconych karze śmierci.


Celem tego artykułu jest ukazanie ogromu zbrodni w Polsce. Chciałem jej ująć sensacji, zabrać złu medialny urok, usunąć znieczulenie i ukazać dramat. Tak powstał pomysł sporządzenia listy osób, którym odebrano życie w jednym tylko roku. Ten artykuł to kolejne już zestawienie, tym razem dla roku 2016. Mam nadzieję, że Czytelnik dostrzeże tę medialną ciszę, w jakiej odchodzą na tamten świat kolejne ofiary bandytów. Krótka informacja, że mordercy za zabójstwo grozi nawet dożywocie i żadnych komentarzy, żadnego zaniepokojenia, wiadomość poszła w świat, przez kilka dni damy spokój, aby nie przerażać gawiedzi, a później będzie następna wiadomość... Całkowita obojętność na los ofiar w zderzeniu z postępowym spazmem, gdy jedynie wspomni się o konieczności przywrócenia kary śmierci. O, wtedy nie zabraknie głosu „autorytetów” i artykułów o barbarzyństwie, nieludzkiej karze, cierpieniu jakie niesie egzekucja, możliwości pomyłki, usankcjonowaniu morderstwa, chrześcijańskiej miłości, wybaczaniu, możliwości przemiany, konieczności resocjalizacji i przywrócenia społeczeństwu, ciężkim dzieciństwie, złym wychowaniu, odpowiedzialności społeczeństwa, potrzebie humanitarnego traktowania, godności degenerata,...


Zdarza się, że nawet przywykli do zbrodni prokuratorzy nie są w stanie zaakceptować tej sytuacji. Tak było podczas procesu w sprawie zabójstwa Celiny F. (†88) w Łodzi, kiedy to prokurator Mirosław Mospinek w mowie końcowej powiedział[1]


Szanujące się społeczeństwo bez skrupułów powiesiłoby oskarżonego. My tego nie możemy zrobić.



Ja też chciałbym wyrazić mój brak zgody na to milczenie. Nie ma mojej zgody na zdziczenie świata, które doprowadziło do tego, że stracenie mordercy wstrząsa ludźmi bardziej niż śmierć zamordowanego. Nie zgadzam się na obojętność władz i mediów wobec cierpienia ofiar i ich rodzin. Ponad 600 osobom rocznie odbiera lub próbuje się odebrać życie w atmosferze bierności i milczenia. Władze i media mają swój udział w tych zbrodniach. Zlikwidowaliście karę śmierci nie dbając o los mordowanych, a teraz udajecie, że nie ma tematu, nie ma problemu, jest postępowo, nowocześnie i po europejsku, i tak ma zostać.


W tym artykule przedstawiłem zestawienie przestępstw popełnionych w Polsce[2] w roku 2016 z art. 148 kk (zabójstwo)[3], z art. 156 § 3 kk (ciężki uszczerbek na zdrowiu)[4] oraz z art. 158 § 3 kk (bójka lub pobicie)[5] zakończonych śmiercią ofiary. Lista z konieczności jest niekompletna (obejmuje prawie 320 pozycji), bowiem informacje o popełnianych zbrodniach nie są ujawniane (w całości) przez policję lub prokuraturę bądź też Ministerstwo Sprawiedliwości albo Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.


Korzystając z Małego Rocznika Statystycznego Polski 2017[6] łatwo znajdujemy, że w roku 2016 popełniono 490 zabójstw (w rozumieniu art. 148 kk). Musimy uwzględnić, że w tej liczbie jest od 20 do 40% usiłowań. Dane dotyczące liczby ciężkich uszczerbków na zdrowiu zakończonych śmiercią ofiary (w rozumieniu art. 156 § 3 kk) nie są nigdzie dostępne, zatem liczbę takich przestępstw możemy jedynie oszacować na ok. 90[7]. Podobnie nie są dostępne dane dotyczące liczby pobić ze skutkiem śmiertelnym (w rozumieniu art. 158 § 3 kk), zatem i tutaj możemy jedynie oszacować liczbę takich przestępstw na ok. 100[7]. Wynika stąd, że sporządzone przeze mnie zestawienie, które uwzględnia jedynie przypadki przestępstw zakończone zgonem ofiary, powinno liczyć około 530 pozycji. Oznacza to, że udało mi się odnaleźć i ująć w zestawieniu około 60% przypadków.


Z przedstawionego oszacowania wynika, że media powinny każdego dnia informować nas (średnio) o jednym lub dwóch przestępstwach zakończonych śmiercią ofiary. Czy rzeczywiście tak jest? Czy jesteśmy rzetelnie informowani o skali zbrodni? NIE. Dokładne przeszukiwanie internetu pozwoliło mi znaleźć ponad 300 informacji o osobach pozbawionych życia przez morderców i bandytów w roku 2016. Ale i to jest liczba znaczna – bowiem oznacza prawie jedną niepotrzebną śmierć każdego dnia. Czy rzeczywiście tak często otrzymujemy informację o śmierci kolejnych ofiar? NIE. Nie otrzymujemy takich informacji, bo w mediach obowiązuje zasada, że o zabójstwach typu: „Kowalski zabił nożem Nowaka w czasie alkoholowej libacji” informują co najwyżej media lokalne. W mediach ogólnopolskich mogą ukazywać się informacje jedynie o zbrodniach nietypowych, strasznych, szokujących ilością ofiar, metodą, zagadkowością, osobą sprawcy lub ofiary. Nie wiem, czy jest to tylko polityka poszczególnych redakcji, czy też ogólnie obowiązująca zasada ukrywania prawdy przed społeczeństwem. Fakt, że do całości danych dostęp nie jest możliwy, bowiem nie znajdziemy pełnej informacji ani na stronach policji (zobacz np. LINK), ani na stronach prokuratury, przemawia raczej na korzyść tej drugiej opcji – społeczeństwo nie powinno wiedzieć, jak często zabójcy i zwykli bandyci zabijają.


Oczywiście ukrywanie rzeczywistości wcale jej nie zmienia, a niezmordowani mordercy nie ustają w wysiłkach i zbijają. Zabijają swoje ofiary nożem, tłuczkiem, młotkiem, siekierą, kijem, trują, duszą na różne sposoby, wieszają, wyrzucają z balkonu, przejeżdżają samochodem, podpalają, topią w wannie, rzece, studni, szambie lub zalewają betonem. To co przechodzi ludzkie pojęcie i jest obrazą dla Boga, dla przedstawicieli Postępu jest powodem do zadbania o to, aby dać tym kanaliom drugą szansę. A co z ofiarą? Coraz częściej możemy w mediach przeczytać, że ofiara po prostu znalazła się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie. Inaczej mówiąc, prawie niewinny morderca zamordował osobę, która jest sama sobie winna. Tylko ludzie, którym media uczyniły papkę z mózgu i wydarły serca nie dostrzegają w tym przedstawieniu pogardy dla ofiar. Czytelnik powinien pamiętać, że przywrócenie kary śmierci ocaliłoby życie wielu wypisanych w tabeli osób[8][9], a tak zwani "obrońcy życia" ratują życie winnych, dając w zamian życie niewinnych ludzi.



Mordercy i degeneraci mogą spać spokojnie również dlatego, że TY postanowiłeś wygodnie milczeć!






W pierwszej kolumnie tabeli podana jest data popełnienia przestępstwa (o ile była możliwa do ustalenia). Nie należy sądzić, że jest to data zgonu ofiary, bowiem zgon mógł nastąpić po kilku dniach w szpitalu. W przypadku, gdy ustalenie daty popełnienia przestępstwa nie było możliwe, podana data może być datą znalezienia zwłok. Po najechaniu myszką na datę wyświetlany jest dzień tygodnia dla danej daty.

W drugiej kolumnie podana jest miejscowość w której dokonano przestępstwa oraz krótka informacja o zabójstwie. Link związany z miejscowością prowadzi do mapy Google, a najechanie myszką na nazwę miejscowości wyświetla dodatkowe informacje o miejscu popełnienia zabójstwa.

W trzeciej kolumnie wyświetlane są linki do stron internetowych, na których Czytelnik znajdzie więcej informacji na temat wypisanego zabójstwa. Po najechaniu myszką na wybrany link, wyświetlana jest data opublikowania tych informacji.






Jeśli zauważyłeś błąd lub masz informację o pobiciu ze skutkiem śmiertelnym albo zabójstwie zakończonym śmiercią ofiary w roku 2016, napisz: brakkarysmierci@gmail.com









Przypisy

  1. Fakt, Polski prokurator: ten zbrodniarz powinien wisieć!, 26.10.2016 (LINK)
  2. Zestawienie obejmuje pięć przypadków zabójstw obywateli polskich popełnionych poza granicami Polski.
  3. Kodeks karny, Artykuł 148
    § 1. Kto zabija człowieka, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
    § 2. Kto zabija człowieka:
    1) ze szczególnym okrucieństwem,
    2) w związku z wzięciem zakładnika, zgwałceniem albo rozbojem,
    3) w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie,
    4) z użyciem materiałów wybuchowych,
    podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
    § 3. Karze określonej w § 2 podlega, kto jednym czynem zabija więcej niż jedną osobę lub był wcześniej prawomocnie skazany za zabójstwo oraz sprawca zabójstwa funkcjonariusza publicznego popełnionego podczas lub w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych związanych z ochroną bezpieczeństwa ludzi lub ochroną bezpieczeństwa lub porządku publicznego.
    § 4. Kto zabija człowieka pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

  4. Kodeks karny, Artykuł 156
    § 1. Kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci:
    1) pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia,
    2) innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała,
    podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
    § 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
    § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

  5. Kodeks karny, Artykuł 158
    § 1. Kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
    § 2. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
    § 3. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

  6. GUS, Mały Rocznik Statystyczny Polski 2017, str. 77, (LINK1), (LINK2)
  7. 7,0 7,1 Korzystając z następujących dokumentów Ministerstwa Sprawiedliwości RP:
    Prawomocne skazania w latach 1946-2014 - I edycja, s. 163-164, (LINK1), (LINK2)
    Prawomocne skazania osób dorosłych w latach 1946 - 2016 - II edycja, s. 171-172, (LINK1), (LINK2)
    Skazania prawomocne - dorośli - w latach 2002-2016, (LINK1), (LINK2)
    łatwo uzyskujemy następujące zestawienia:
    Liczba osób dorosłych prawomocnie skazanych z artykułu 148 kk
    2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016
    578 572 572 751 657 545 381 496 489 533 467 493 466 383 362 353
    Liczba osób dorosłych prawomocnie skazanych z artykułu 156 §3 kk
    2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016
    110 99 106 121 129 101 82 112 139 111 99 103 91 88 92 69
    Liczba osób dorosłych prawomocnie skazanych z artykułu 158 §3 kk
    2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016
    118 139 152 169 190 164 97 146 133 111 121 91 115 76 107 115


    Roczna średnia liczba skazań obliczona dla ostatnich pięciu lat wynosi: 411 (dla art. 148), 89 (dla art. 156 §3) i 101 (dla art. 158 §3). Zauważmy, że liczba skazań w danym roku nie jest identyczna z liczbą popełnionych przestępstw w danym roku, a ponadto liczba skazań dotyczy wyłącznie tych przestępstw, w których podejrzany został ujęty, a materiał dowodowy pozwolił na wniesienie oskarżenia. Jednak liczby te mogą posłużyć nam jako przybliżona wartość liczby popełnionych przestępstw w przypadku braku danych z innych źródeł.

  8. Henryk Dąbrowski, Czy kara śmierci ratuje życie?, (LINK)
  9. Henryk Dąbrowski, Stany Zjednoczone, Murzyni, zabójstwa, kara śmierci i odstraszanie, (LINK)