Różnica pomiędzy stronami "Porozmawiajmy o argumentach (4)" i "CBOS – czy poznamy stosunek Polaków do kary śmierci?"

Z Henryk Dąbrowski
(Różnica między stronami)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
 
 
Linia 1: Linia 1:
−
<div style="text-align:right; font-size: 130%; font-style: italic; font-weight: bold;">12.04.2014</div>
+
<div style="text-align:right; font-size: 130%; font-style: italic; font-weight: bold;">02.11.2014</div>
  
  
Linia 5: Linia 5:
  
  
−
W internecie można znaleźć wiele wypowiedzi osób będących przeciwnikami kary śmierci. W artykule omówimy krótką wypowiedź profesora Zbigniewa Lasocika, kryminologa, Dziekana Wydziału Prawa WSHiP im. Łazarskiego w&nbsp;Warszawie. Czytelnik znajdzie ją [http://www.youtube.com/watch?v=K8Za8krWRAs TUTAJ]. Moim celem jest rzetelna analiza wypowiedzi i dostarczenie osobom, które są zwolennikami kary śmierci argumentów w dyskusji. Wypowiedź pana profesora została podzielona na pięć fragmentów, a każdy z nich został opatrzony odpowiednim komentarzem.
 
  
 +
[[File:KS2015.png|center]]
  
−
''Dlaczego jestem przeciw karze śmierci...?''<br/>
 
−
''Wreszcie argumentacja, o której też może rzadko mówimy. Mianowicie spróbuję patrzeć na karę śmierci z&nbsp;perspektywy tego, kto musi to zrobić. Jeśli często pytamy rodziców, co byś zrobił, gdyby twoje dziecko zostało zamordowane? Czy nie domagałbyś się kary śmierci? Ale można też zapytać, co byś zrobił, czy chciałbyś, żeby twój syn był katem, żeby w&nbsp;imieniu państwa mordował ludzi, z którymi nie łączy go żadna relacja.''
 
  
  
−
Pan profesor, który tak bardzo pragnie być fair wobec morderców, nie jest fair wobec słuchacza, do którego kieruje te słowa. Zestawia dwie całkowicie różne sytuacje
 
  
−
# Rodzica, którego dziecko zostało zamordowane, a rodzic nie miał wpływu na to zdarzenie. Ten rodzic nie może odwrócić biegu zdarzeń. Nie może powiedzieć „''niech tak się nie stanie''”. Może jedynie domagać się sprawiedliwości. Może domagać się od społeczeństwa, aby okazało szacunek jego dziecku, które stało się ofiarą bandyty.
 
−
# Rodzica, którego dziecko pewnego dnia oznajmia „''Tato, będę katem''”. W tej sytuacji można zaakceptować wybór dziecka, można mu odradzać, można wreszcie zdecydowanie nie wyrazić zgody. Niewiadomą jest jaki procent rodziców jakie stanowisko zajmie.
 
  
  
−
Oczywiście pan profesor Lasocik nie informuje nas czy przeprowadził odpowiednie badania i jakie otrzymał wyniki. Wprowadza tym samym pewne zamieszanie w umyśle słuchacza, który w pierwszym odruchu skłonny jest stwierdzić, że oto nie posiada istotnej wiedzy dotyczącej kary śmierci, a fakt ten został mu objawiony przez profesorski autorytet. Otóż ta wypowiedź profesora Lasocika nie ma najmniejszego sensu. Jakkolwiek praca kata z&nbsp;pewnością nie należy do prac przyjemnych, to nie oznacza to automatycznie, że nie należy do prac szanowanych. Istnieje wiele prac, które muszą być wykonane i wymagają większej odporności psychicznej niż przeciętna. Na przykład praca przy zwłokach ludzkich (sekcja zwłok, kosmetyka zwłok, przygotowanie zwłok do pogrzebu) bądź praca przy uboju zwierząt. Być może nie są to wymarzone prace, ale ktoś musi je wykonywać. Zapewne odsetek rodziców, którzy chcieliby, aby ich dziecko zostało katem nie byłby zbyt wielki, ale z pewnością byłby większy niż odsetek rodziców, którzy chcieliby, aby ich dziecko zostało mordercą.
 
  
  
−
Podkreślmy, że fakt ten nie ma najmniejszego znaczenia dla dyskusji o tym czy kara śmierci powinna być stosowana, czy też nie. Jest to również znakomity przykład manipulacji. Otóż jeśli zapytamy ludzi, czy powinna istnieć policja, to zapewne ponad 90% z nich odpowie, że tak. Kiedy jednak zapytamy, czy dana osoba gotowa byłby na to, aby zostać policjantem, to przypuszczalnie otrzymamy nie więcej niż 20%. To jak duży odsetek ludzi jest skłonnych wykonywać w społeczeństwie określone obowiązki nie ma najmniejszego związku z tym, czy te obowiązki powinny być wykonywane, czy nie.
+
Łatwo zauważyć, że od 1989 roku CBOS coraz rzadziej informuje o stosunku społeczeństwa do kary śmierci. Ostatnie badania przeprowadzano co 3 lata i właśnie w roku 2014 powinno być wykonane kolejne. Zainteresowany Czytelnik może zajrzeć [http://www.cbos.pl/PL/publikacje/raporty.php TUTAJ] i przekonać się jak niezwykle cenne i interesujące problemy bada CBOS. Zrozumiemy wtedy, że przy takich tematach jak [http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2014/K_001_14.PDF „Polacy o swoim szczęściu, pechu i zadowoleniu z życia”] lub [http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2014/K_092_14.PDF „Polacy o Wojciechu Jaruzelskim”] nie może być miejsca dla takich pechowych tematów jakim z pewnością jest problematyka kary śmierci, która to kara przecież mogłaby być wymierzona niejednemu z genialnych twórców oazy szczęśliwości jakim była PRL.
  
 +
Z propagandowego punktu widzenia najlepiej jest tematy niezgodne z bieżącą linią władzy i partii skazywać na nieistnienie, zapomnienie i zamilczeć je na śmierć. W czasach generała towarzysza Wojciecha metoda ta została dogłębnie przetestowana i sprawdzona, a spadkobiercy o wielkich dokonaniach poprzedników z pewnością nie zapomną. Pozwala to zrozumieć dlaczego w roku 2013 podjęto tak ważne problemy jak [http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2013/K_019_13.PDF „Walentynki”] lub [http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2013/K_024_13.PDF „Stosunek do praw gejów i lesbijek oraz związków partnerskich”]. Zatem nie pozostaje nam nic innego jak przez ostatnie dwa miesiące tego roku z zainteresowaniem śledzić podejmowane przez CBOS tematy.
  
−
Kat przywraca równowagę między wartością życia ofiary i wartością życia mordercy. Zauważmy, że wbrew słowom prof. Lasocika kat nie „''morduje ludzi''”. Warto w tym miejscu zacytować fragment znakomitego artykułu pana Edwarda Irvinga Kocha, kongresmena i burmistrza Nowego Jorku
+
Na zakończenie odnotujmy, że Instytut Gallupa od piętnastu lat przynajmniej raz w roku zadaje mieszkańcom USA pytanie: [http://www.gallup.com/poll/1606/death-penalty.aspx Czy jesteś za karą śmierci dla osoby skazanej za morderstwo?]
  
  
−
''(...) państwu przysługują prawa, których nie ma obywatel. W demokracji prawa te zostają przekazane państwu przez wyborców. Twierdzenie, że egzekucja skazanego zgodnie z prawem zabójcy jest morderstwem, jest niczym więcej jak twierdzeniem, że legalne uwięzienie przestępcy jest porwaniem. Jeśli ktokolwiek zmusza innych do wypłacenia mu pieniędzy pod groźbą ukarania, to mówimy o wymuszeniu. Jeśli czyni to państwo, to mówimy o opodatkowaniu. Prawa i&nbsp;obowiązki przekazywane przez obywateli są tym, co daje państwu zdolność rządzenia.''<ref name="p1"/>
 
  
  
−
Gdyby pana profesora ogarnęły dalsze wątpliwości, czy w ogóle znajdzie się osoba gotowa wykonywać obowiązki kata, to zapewniam, że w sytuacji braku chętnych ja się zgłoszę. Ja dla abstrakcyjnego postępu nie zrezygnuję z&nbsp;bezpieczeństwa swojego, swoich bliskich i przyjaciół – dlatego nie zadrży mi ręka.
 
  
  
Linia 36: Linia 29:
  
  
 +
Linki do odnalezionych raportów z badań CBOS nad stosunkiem Polaków do kary śmierci
  
 +
[1997] [http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/1997/K_067_97.PDF Czy w Polsce żyje się bezpiecznie? Przestępczość nieletnich i stosunek do kary śmierci] (maj 1997)
  
 +
[1998] [http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/1998/K_055_98.PDF Opinie o sposobach walki z przestępczością i uprawnieniach policji] (kwiecień 1998)
  
 +
[1999] [http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/1999/K_008_99.PDF Stosunek do kary śmierci] (styczeń 1999)
  
−
== Przypisy ==
+
[2000] [http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2000/K_063_00.PDF Czy w Polsce żyje się bezpiecznie?] (kwiecień 2000)
−
<references>
 
  
−
<ref name="p1">Edward Irving Koch, ''Death and Justice: How Capital Punishment Affirms Life'', artykuł ukazał się po raz pierwszy w „The New Republic” 15 kwietnia 1985 roku. ([http://henryk-dabrowski.pl/index.php?title=%C5%9Amier%C4%87_i_Sprawiedliwo%C5%9B%C4%87_(Edward_I._Koch) LINK])</ref>
+
[2001] [http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2001/K_091_01.PDF Polacy, Czesi, Węgrzy, Litwini i Rosjanie o poczuciu bezpieczeństwa, pracy policji i stosowaniu kary śmierci] (lipiec 2001)
  
−
</references>
+
[2002] [http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2002/K_130_02.PDF Poczucie bezpieczeństwa, ocena pracy policji i stosunek do kary śmierci w niektórych krajach Europy Środkowej i Wschodniej] (lipiec 2002)
  
 +
[2004] [http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2004/K_053_04.PDF Poczucie zagrożenia przestępczością i stosunek do kary śmierci] (marzec 2004)
  
 +
[2007] [http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2007/K_051_07.PDF Opinie o karze śmierci] (marzec 2007)
  
−
 
+
[2011] [http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2011/K_060_11.PDF Poczucie bezpieczeństwa, zagrożenie przestępczością i stosunek do kary śmierci] (maj 2011)
−
 
 
−
 
 
−
&nbsp;
 

Wersja z 21:27, 9 lut 2016

02.11.2014




KS2015.png





Łatwo zauważyć, że od 1989 roku CBOS coraz rzadziej informuje o stosunku społeczeństwa do kary śmierci. Ostatnie badania przeprowadzano co 3 lata i właśnie w roku 2014 powinno być wykonane kolejne. Zainteresowany Czytelnik może zajrzeć TUTAJ i przekonać się jak niezwykle cenne i interesujące problemy bada CBOS. Zrozumiemy wtedy, że przy takich tematach jak „Polacy o swoim szczęściu, pechu i zadowoleniu z życia” lub „Polacy o Wojciechu Jaruzelskim” nie może być miejsca dla takich pechowych tematów jakim z pewnością jest problematyka kary śmierci, która to kara przecież mogłaby być wymierzona niejednemu z genialnych twórców oazy szczęśliwości jakim była PRL.

Z propagandowego punktu widzenia najlepiej jest tematy niezgodne z bieżącą linią władzy i partii skazywać na nieistnienie, zapomnienie i zamilczeć je na śmierć. W czasach generała towarzysza Wojciecha metoda ta została dogłębnie przetestowana i sprawdzona, a spadkobiercy o wielkich dokonaniach poprzedników z pewnością nie zapomną. Pozwala to zrozumieć dlaczego w roku 2013 podjęto tak ważne problemy jak „Walentynki” lub „Stosunek do praw gejów i lesbijek oraz związków partnerskich”. Zatem nie pozostaje nam nic innego jak przez ostatnie dwa miesiące tego roku z zainteresowaniem śledzić podejmowane przez CBOS tematy.

Na zakończenie odnotujmy, że Instytut Gallupa od piętnastu lat przynajmniej raz w roku zadaje mieszkańcom USA pytanie: Czy jesteś za karą śmierci dla osoby skazanej za morderstwo?





Linki do odnalezionych raportów z badań CBOS nad stosunkiem Polaków do kary śmierci

[1997] Czy w Polsce żyje się bezpiecznie? Przestępczość nieletnich i stosunek do kary śmierci (maj 1997)

[1998] Opinie o sposobach walki z przestępczością i uprawnieniach policji (kwiecień 1998)

[1999] Stosunek do kary śmierci (styczeń 1999)

[2000] Czy w Polsce żyje się bezpiecznie? (kwiecień 2000)

[2001] Polacy, Czesi, Węgrzy, Litwini i Rosjanie o poczuciu bezpieczeństwa, pracy policji i stosowaniu kary śmierci (lipiec 2001)

[2002] Poczucie bezpieczeństwa, ocena pracy policji i stosunek do kary śmierci w niektórych krajach Europy Środkowej i Wschodniej (lipiec 2002)

[2004] Poczucie zagrożenia przestępczością i stosunek do kary śmierci (marzec 2004)

[2007] Opinie o karze śmierci (marzec 2007)

[2011] Poczucie bezpieczeństwa, zagrożenie przestępczością i stosunek do kary śmierci (maj 2011)

Źródło: „https://henryk-dabrowski.pl/index.php?title=Porozmawiajmy_o_argumentach_(4)&oldid=80”