Szymborska – ciszej nad tą trumną
Wisława Szymborska i Ryszard Kukliński współpracowali z sowieckim okupantem w latach pięćdziesiątych. Na początku lat siedemdziesiątych Kukliński zdradził władców sowieckiej kolonii o nazwie PRL. Szymborska nie zdradziła swoich chlebodawców nigdy. Szymborska gładko prześlizgnęła się z rzeczywistości PRL do III RP, Kukliński nie. Warto pamiętać, że w 1993 roku rząd Hanny Suchockiej nie wyraził zgody na wizytę Kuklińskiego w Polsce, zaś prokurator wojskowy w 1995 roku podtrzymał nakaz jego aresztowania. Pułkownikowi odmówiono awansu do stopnia generała i Orderu Orła Białego.
Kukliński zmarł nagle 11 lutego w 2004 roku w USA i tam odbył się pogrzeb. Jego prochy, sprowadzone do Polski z inicjatywy prezydenta Lecha Kaczyńskiego[1], spoczęły 19 czerwca 2004 r. w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Na pogrzebie Kuklińskiego było około 2000 osób. W uroczystościach nie wziął udziału żaden oficjalny przedstawiciel władz państwowych. Byli obecni prezes IPN Leon Kieres, Rzecznik Interesu Publicznego Bogusław Nizieński, ambasador USA Cristopher Hill, prezydent Warszawy Lech Kaczyński, b. premierzy Jerzy Buzek i Jan Olszewski, b. szef MSZ Władysław Bartoszewski, b. marszałek Sejmu Maciej Płażyński, przewodniczący "Solidarności" Janusz Śniadek. Arcybiskup Głódź powiedział
Ileż już lat trwa spór o płk. Kuklińskiego? Ileż książek, audycji, polemik, przeciwstawnych opinii... Może dzieje się tak, bo spór o płk. Kuklińskiego jest czymś więcej niż sporem o niego samego - jest sporem o Polskę. Toczy się nie tylko na płaszczyźnie moralnej, także prawnej, politycznej, historycznej. To spór o Polskę, której kształt i przyszłość zostały zadekretowane w Jałcie.
Kukliński w 1998 został odznaczony Medalem Polonia Mater Nostra Est.
Szymborska zmarła 1 lutego 2012 roku. Została pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Pogrzeb miał charakter świecki, wzięło w nim udział około 8000 osób[2]. Byli obecni prezydent Bronisław Komorowski z małżonką, premier Donald Tusk, marszałkowie Sejmu i Senatu: Ewa Kopacz i Bogdan Borusewicz, minister Bogdan Zdrojewski. Uroczystości pogrzebowe prowadził aktor Andrzej Seweryn. Mowy pogrzebowe wygłosili: prezydent Komorowski, prezydent Krakowa Jacek Majchrowski, poeta Adam Zagajewski oraz Michał Rusinek. Odznaczona Orderem Orła Białego (2011), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974), Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005), laureatka nagrody Nobla (1996).
Wszyscy którzy współpracowali z sowieckim okupantem, a później wiernie budowali sowiecką kolonię o nazwie PRL są dzisiaj „autorytetami”. Ci którzy z okupantem walczyli, którzy nie pasują do pięknego obrazka „autorytetów” i patriotów – generałów nie mogą przebić się do świadomości społecznej. Władze III RP doceniają jednych, a odmawiają chwały drugim.
W mediach nazywają to ukąszeniem heglowskim. Innych ukąsiła kula z pistoletu. W potylicę. Taka drobna różnica. Między tchórzem i bohaterem.
Mówiąc o pułkowniku Kuklińskim i jego odwadze warto zacytować słowa generała Pattona
"Jeśli weźmiemy ogólnie przyjętą definicję nieustraszoności, iż jest to cecha człowieka nie znającego strachu, to ja osobiście nie widziałem takiego człowieka. Wszyscy ludzie się boją, im inteligentniejszy człowiek, tym większy odczuwa strach. Człowiekiem odważnym jest ten, kto potrafi się zmusić do wytrwania wbrew swemu strachowi. Dyscyplina, duma, szacunek dla samego siebie, zaufanie do siebie oraz umiłowanie chwały oto cechy, które sprawiają, że człowiek jest odważny, nawet gdy się boi."[3]
Przypisy