Ciągi liczbowe: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 487: | Linia 487: | ||
<span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga C28</span><br/> | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga C28</span><br/> | ||
− | Dowód twierdzenia Dirichleta jest bardzo trudny. Natomiast bardzo łatwo można pokazać, że dowolny ciąg arytmetyczny <math>a k + b</math> zawiera nieskończenie wiele liczb złożonych. Istotnie, jeżeli liczby <math>a, b</math> nie są względnie pierwsze, to wszystkie wyrazy ciągu są liczbami złożonymi. Jeżeli <math>a, b</math> są względnie pierwsze i <math>b > 1</math> | + | Dowód twierdzenia Dirichleta jest bardzo trudny. Natomiast bardzo łatwo można pokazać, że dowolny ciąg arytmetyczny <math>a k + b</math> zawiera nieskończenie wiele liczb złożonych. Istotnie, jeżeli liczby <math>a, b</math> nie są względnie pierwsze, to wszystkie wyrazy ciągu są liczbami złożonymi. Jeżeli <math>a, b</math> są względnie pierwsze i <math>b > 1 ,</math> to wystarczy przyjąć <math>k = b t</math>. Jeżeli są względnie pierwsze i <math>b = 1</math>, to wystarczy przyjąć <math>k = a t^2 + 2 t</math>, wtedy |
::<math>a k + 1 = a^2 t^2 + 2 a t + 1 = (a t + 1)^2</math> | ::<math>a k + 1 = a^2 t^2 + 2 a t + 1 = (a t + 1)^2</math> | ||
Linia 493: | Linia 493: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga C29</span><br/> |
+ | Wiemy już, że w przypadku gdy liczby <math>a</math> i <math>b</math> są względnie pierwsze, to w ciągu arytmetycznym <math>a k + b</math> występuje nieskończenie wiele liczb pierwszych. Pojawia się pytanie o to, czy możliwe jest oszacowanie najmniejszej liczby pierwszej <math>p</math> w takim ciągu. Jakkolwiek przypuszczamy, że prawdziwe jest oszacowanie <math>p < a^2</math>, to stan naszej obecnej wiedzy ujmuje twierdzenie Linnika<ref name="Linnik1"/><ref name="Linnik2"/><ref name="Linnik3"/><ref name="Linnik4"/>, które podajemy niżej. Trzeba było ponad pół wieku wysiłku wielu matematyków, aby pokazać, że w twierdzeniu Linnika możemy przyjąć <math>L = 5</math><ref name="Xylouris1"/>. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C30* (Jurij Linnik, 1944)</span><br/> Niech <math>a, b \in \mathbb{Z}_+</math> i <math>p_{\min} (a, b)</math> oznacza najmniejszą liczbę pierwszą w ciągu arytmetycznym <math>a k + b</math>, gdzie <math>k \in \mathbb{Z}_+</math>. Jeżeli <math>\gcd (a, b) = 1</math> i <math>b \in [1, a - 1]</math>, to istnieją takie stałe <math>L > 0</math> i <math>a_0 \geqslant 2</math>, że dla wszystkich <math>a > a_0</math> prawdziwe jest oszacowanie | ||
+ | |||
+ | ::<math>p_{\min} (a, b) < a^L</math> | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie C31</span><br/> | ||
Pokazać, że istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych zakończonych cyframi 99, przykładowo 199, 499, 599, 1399, 1499, ... | Pokazać, że istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych zakończonych cyframi 99, przykładowo 199, 499, 599, 1399, 1499, ... | ||
Linia 503: | Linia 514: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Definicja | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Definicja C32</span><br/> |
Niech <math>a \geqslant 2</math> będzie liczbą całkowitą. Wartość funkcji <math>\pi(n; a, b)</math> jest równa ilości liczb pierwszych nie większych od <math>n</math>, które przy dzieleniu przez <math>a</math> dają resztę <math>b</math>. | Niech <math>a \geqslant 2</math> będzie liczbą całkowitą. Wartość funkcji <math>\pi(n; a, b)</math> jest równa ilości liczb pierwszych nie większych od <math>n</math>, które przy dzieleniu przez <math>a</math> dają resztę <math>b</math>. | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga C33</span><br/> |
Zauważmy, że w twierdzeniu Dirichleta na liczby <math>a</math> oraz <math>b</math> nałożone są minimalne warunki: <math>a \in \mathbb{Z}_+</math> i <math>b \in \mathbb{Z}</math>. Sytuacja w przypadku funkcji <math>\pi (n ; a, b)</math> jest odmienna – tutaj mamy <math>a \geqslant 2</math> oraz <math>0 \leqslant b \leqslant a - 1</math>. Jest tak dlatego, że podział liczb pierwszych, który odzwierciedla funkcja <math>\pi (n ; a, b)</math> jest podziałem pierwotnym, a twierdzenie Dirichleta jest tylko jego uzasadnieniem. Podział | Zauważmy, że w twierdzeniu Dirichleta na liczby <math>a</math> oraz <math>b</math> nałożone są minimalne warunki: <math>a \in \mathbb{Z}_+</math> i <math>b \in \mathbb{Z}</math>. Sytuacja w przypadku funkcji <math>\pi (n ; a, b)</math> jest odmienna – tutaj mamy <math>a \geqslant 2</math> oraz <math>0 \leqslant b \leqslant a - 1</math>. Jest tak dlatego, że podział liczb pierwszych, który odzwierciedla funkcja <math>\pi (n ; a, b)</math> jest podziałem pierwotnym, a twierdzenie Dirichleta jest tylko jego uzasadnieniem. Podział | ||
liczb pierwszych musi być też precyzyjnie określony, tak aby zachodził naturalny związek | liczb pierwszych musi być też precyzyjnie określony, tak aby zachodził naturalny związek | ||
Linia 524: | Linia 535: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie C34</span><br/> |
Pokazać, że dla dowolnej liczby całkowitej <math>m \geqslant 1</math> | Pokazać, że dla dowolnej liczby całkowitej <math>m \geqslant 1</math> | ||
Linia 561: | Linia 572: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład C35</span><br/> |
Rozważmy ciąg arytmetyczny <math>u_k = 3 k + 2</math> i wskaźnik | Rozważmy ciąg arytmetyczny <math>u_k = 3 k + 2</math> i wskaźnik | ||
Linia 572: | Linia 583: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C36</span><br/> |
Jeżeli <math>n \geqslant 3</math>, to istnieje <math>n</math> kolejnych liczb naturalnych, wśród których znajduje się dokładnie <math>r \leqslant \pi (n)</math> liczb pierwszych. | Jeżeli <math>n \geqslant 3</math>, to istnieje <math>n</math> kolejnych liczb naturalnych, wśród których znajduje się dokładnie <math>r \leqslant \pi (n)</math> liczb pierwszych. | ||
Linia 604: | Linia 615: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład C37</span><br/> |
Czytelnik może łatwo sprawdzić, że ciąg <math>( 1308, \ldots, 1407 )</math> stu kolejnych liczb całkowitych zawiera dokładnie <math>8</math> liczb pierwszych. | Czytelnik może łatwo sprawdzić, że ciąg <math>( 1308, \ldots, 1407 )</math> stu kolejnych liczb całkowitych zawiera dokładnie <math>8</math> liczb pierwszych. | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie C38</span><br/> |
− | Pokazać, nie korzystając z twierdzenia | + | Pokazać, nie korzystając z twierdzenia C36, że istnieje <math>1000</math> kolejnych liczb naturalnych, wśród których jest dokładnie jedna liczba pierwsza. |
{{Spoiler|Style = font-style: italic; font-weight: bold; color: olive; text-decoration: underline;|Show=Rozwiązanie|Hide=Ukryj rozwiązanie}} | {{Spoiler|Style = font-style: italic; font-weight: bold; color: olive; text-decoration: underline;|Show=Rozwiązanie|Hide=Ukryj rozwiązanie}} | ||
Linia 625: | Linia 636: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie C39</span><br/> |
Pokazać, że istnieje <math>20</math> kolejnych liczb naturalnych postaci <math>6 k + 1</math>, wśród których jest dokładnie <math>5</math> liczb pierwszych. | Pokazać, że istnieje <math>20</math> kolejnych liczb naturalnych postaci <math>6 k + 1</math>, wśród których jest dokładnie <math>5</math> liczb pierwszych. | ||
Linia 632: | Linia 643: | ||
:* wśród pierwszych <math>20</math> liczb naturalnych postaci <math>6 k + 1</math> jest <math>13</math> liczb pierwszych | :* wśród pierwszych <math>20</math> liczb naturalnych postaci <math>6 k + 1</math> jest <math>13</math> liczb pierwszych | ||
− | :* w ciągu <math>6 k + 1</math> istnieją dowolnie długie przedziały pozbawione liczb pierwszych (zobacz zadanie | + | :* w ciągu <math>6 k + 1</math> istnieją dowolnie długie przedziały pozbawione liczb pierwszych (zobacz zadanie C34), zatem istnieje <math>20</math> kolejnych liczb naturalnych postaci <math>6 k + 1</math>, wśród których nie ma ani jednej liczby pierwszej |
Pierwsze spostrzeżenie pokazuje, że rozwiązanie problemu jest potencjalnie możliwe. Rozwiązanie mogłoby nie istnieć, gdybyśmy szukali <math>20</math> liczb naturalnych postaci <math>6 k + 1</math> wśród których jest, powiedzmy, <math>15</math> liczb pierwszych. | Pierwsze spostrzeżenie pokazuje, że rozwiązanie problemu jest potencjalnie możliwe. Rozwiązanie mogłoby nie istnieć, gdybyśmy szukali <math>20</math> liczb naturalnych postaci <math>6 k + 1</math> wśród których jest, powiedzmy, <math>15</math> liczb pierwszych. | ||
Linia 677: | Linia 688: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C40</span><br/> |
Niech <math>a, b \in \mathbb{Z}</math> oraz <math>a \geqslant 2</math> i <math>0 \leqslant b \leqslant a - 1</math>. Jeżeli liczby <math>a</math> oraz <math>b</math> są względnie pierwsze, to istnieje <math>n</math> kolejnych liczb postaci <math>a k + b</math>, wśród których znajduje się dokładnie <math>r \leqslant \pi (a (n - 1) + b ; a, b)</math> liczb pierwszych. | Niech <math>a, b \in \mathbb{Z}</math> oraz <math>a \geqslant 2</math> i <math>0 \leqslant b \leqslant a - 1</math>. Jeżeli liczby <math>a</math> oraz <math>b</math> są względnie pierwsze, to istnieje <math>n</math> kolejnych liczb postaci <math>a k + b</math>, wśród których znajduje się dokładnie <math>r \leqslant \pi (a (n - 1) + b ; a, b)</math> liczb pierwszych. | ||
{{Spoiler|Style = font-style: italic; font-weight: bold; color: olive; text-decoration: underline;|Show=Dowód|Hide=Ukryj dowód}} | {{Spoiler|Style = font-style: italic; font-weight: bold; color: olive; text-decoration: underline;|Show=Dowód|Hide=Ukryj dowód}} | ||
− | Twierdzenie można udowodnić uogólniając dowód twierdzenia | + | Twierdzenie można udowodnić uogólniając dowód twierdzenia C36 lub wykorzystując metodę zastosowaną w rozwiązaniu zadania C39.<br/> |
□ | □ | ||
{{\Spoiler}} | {{\Spoiler}} | ||
Linia 687: | Linia 698: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie C41</span><br/> |
Niech <math>p \geqslant 5</math> będzie liczbą pierwszą. Pokazać, że w ciągu <math>6 k + 1</math> występują kwadraty wszystkich liczb pierwszych <math>p</math>. | Niech <math>p \geqslant 5</math> będzie liczbą pierwszą. Pokazać, że w ciągu <math>6 k + 1</math> występują kwadraty wszystkich liczb pierwszych <math>p</math>. | ||
Linia 703: | Linia 714: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie C42</span><br/> |
Dany jest ciąg arytmetyczny <math>a k + b</math>, gdzie liczby <math>a</math> i <math>b</math> są względnie pierwsze. Pokazać, że | Dany jest ciąg arytmetyczny <math>a k + b</math>, gdzie liczby <math>a</math> i <math>b</math> są względnie pierwsze. Pokazać, że | ||
Linia 727: | Linia 738: | ||
::<math>p|a (j - i)</math> | ::<math>p|a (j - i)</math> | ||
− | Ponieważ <math>p \nmid a</math> to na mocy lematu Euklidesa (twierdzenie | + | Ponieważ <math>p \nmid a</math> to na mocy lematu Euklidesa (twierdzenie C72), mamy |
::<math>p| (j - i)</math> | ::<math>p| (j - i)</math> | ||
Linia 745: | Linia 756: | ||
::<math>n p - a k = b</math> | ::<math>n p - a k = b</math> | ||
− | Zauważmy, że ponieważ <math>p \nmid a</math>, to liczby <math>a</math> i <math>p</math> są względnie pierwsze. Zatem ich największym wspólnym dzielnikiem jest liczba <math>1</math>. Na mocy twierdzenia | + | Zauważmy, że ponieważ <math>p \nmid a</math>, to liczby <math>a</math> i <math>p</math> są względnie pierwsze. Zatem ich największym wspólnym dzielnikiem jest liczba <math>1</math>. Na mocy twierdzenia C76 równanie to ma nieskończenie wiele rozwiązań w liczbach całkowitych |
::<math>n = n_0 + p t</math> | ::<math>n = n_0 + p t</math> | ||
Linia 780: | Linia 791: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga C43</span><br/> |
Łatwo możemy napisać w PARI/GP funkcję, która zwraca najmniejszą liczbę naturalną <math>k_0</math>, dla której wyraz ciągu arytmetycznego <math>a k + b</math> jest podzielny przez <math>p</math> (przy założeniu, że liczby <math>a</math> i <math>p</math> są względnie pierwsze). | Łatwo możemy napisać w PARI/GP funkcję, która zwraca najmniejszą liczbę naturalną <math>k_0</math>, dla której wyraz ciągu arytmetycznego <math>a k + b</math> jest podzielny przez <math>p</math> (przy założeniu, że liczby <math>a</math> i <math>p</math> są względnie pierwsze). | ||
Linia 791: | Linia 802: | ||
== Ciągi nieskończone i liczby pierwsze == | == Ciągi nieskończone i liczby pierwsze == | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga C44</span><br/> |
Choć wiele ciągów jest dobrze znanych i równie dobrze zbadanych, to nie wiemy, czy zawierają one nieskończenie wiele liczb pierwszych. Przykładowo | Choć wiele ciągów jest dobrze znanych i równie dobrze zbadanych, to nie wiemy, czy zawierają one nieskończenie wiele liczb pierwszych. Przykładowo | ||
Linia 837: | Linia 848: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład C45</span><br/> |
Łatwo sprawdzić, że wartości wielomianu <math>W(n) = n^2 + n + 41</math> są liczbami pierwszymi dla <math>1 \leqslant n \leqslant 39</math>. Oczywiście <math>41 | W(41)</math>. | Łatwo sprawdzić, że wartości wielomianu <math>W(n) = n^2 + n + 41</math> są liczbami pierwszymi dla <math>1 \leqslant n \leqslant 39</math>. Oczywiście <math>41 | W(41)</math>. | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C46</span><br/> |
Niech <math>a, n</math> będą liczbami całkowitymi takimi, że <math>a \geqslant 2</math> i <math>n \geqslant 1</math>. Jeżeli liczba <math>a^n + 1</math> jest liczbą pierwszą, to <math>a</math> jest liczbą parzystą i <math>n = 2^m</math>. | Niech <math>a, n</math> będą liczbami całkowitymi takimi, że <math>a \geqslant 2</math> i <math>n \geqslant 1</math>. Jeżeli liczba <math>a^n + 1</math> jest liczbą pierwszą, to <math>a</math> jest liczbą parzystą i <math>n = 2^m</math>. | ||
Linia 868: | Linia 879: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C47</span><br/> |
Dla dowolnej liczby naturalnej <math>n \geqslant 1</math> liczba <math>x - y</math> jest dzielnikiem wyrażenia <math>x^n - y^n</math>. | Dla dowolnej liczby naturalnej <math>n \geqslant 1</math> liczba <math>x - y</math> jest dzielnikiem wyrażenia <math>x^n - y^n</math>. | ||
Linia 888: | Linia 899: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C48</span><br/> |
Jeżeli <math>n \geqslant 2</math> oraz <math>a^n - 1</math> jest liczbą pierwszą, to <math>a = 2</math> i <math>n</math> jest liczbą pierwszą. | Jeżeli <math>n \geqslant 2</math> oraz <math>a^n - 1</math> jest liczbą pierwszą, to <math>a = 2</math> i <math>n</math> jest liczbą pierwszą. | ||
{{Spoiler|Style = font-style: italic; font-weight: bold; color: olive; text-decoration: underline;|Show=Dowód|Hide=Ukryj dowód}} | {{Spoiler|Style = font-style: italic; font-weight: bold; color: olive; text-decoration: underline;|Show=Dowód|Hide=Ukryj dowód}} | ||
− | Z twierdzenia | + | Z twierdzenia C47 wiemy, że <math>x - y | x^n - y^n</math>. W przypadku gdy <math>a > 2</math> mamy |
::<math>a - 1 | a^n - 1</math> | ::<math>a - 1 | a^n - 1</math> | ||
Linia 911: | Linia 922: | ||
== Ciągi arytmetyczne liczb pierwszych == | == Ciągi arytmetyczne liczb pierwszych == | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga C49</span><br/> |
Ciągi arytmetyczne liczb pierwszych<ref name="PAPWiki"/><ref name="PAPMathWorld"/> zbudowane z dwóch liczb pierwszych nie są interesujące, bo dowolne dwie liczby tworzą ciąg arytmetyczny. Dlatego będziemy się zajmowali ciągami arytmetycznymi liczb pierwszych o długości <math>n \geqslant 3</math>. | Ciągi arytmetyczne liczb pierwszych<ref name="PAPWiki"/><ref name="PAPMathWorld"/> zbudowane z dwóch liczb pierwszych nie są interesujące, bo dowolne dwie liczby tworzą ciąg arytmetyczny. Dlatego będziemy się zajmowali ciągami arytmetycznymi liczb pierwszych o długości <math>n \geqslant 3</math>. | ||
Linia 922: | Linia 933: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C50* (Ben Green i Terence Tao, 2004)</span><br/> |
Dla dowolnej liczby naturalnej <math>n \geqslant 2</math> istnieje nieskończenie wiele <math>n</math>-wyrazowych ciągów arytmetycznych liczb pierwszych. | Dla dowolnej liczby naturalnej <math>n \geqslant 2</math> istnieje nieskończenie wiele <math>n</math>-wyrazowych ciągów arytmetycznych liczb pierwszych. | ||
Linia 928: | Linia 939: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład C51</span><br/> |
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości <math>n = 3</math> i <math>n = 4</math>. | Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości <math>n = 3</math> i <math>n = 4</math>. | ||
Linia 1276: | Linia 1287: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład C52</span><br/> |
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości <math>n = 5</math> i <math>n = 6</math>. | Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości <math>n = 5</math> i <math>n = 6</math>. | ||
Linia 1568: | Linia 1579: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład C53</span><br/> |
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości <math>n = 7</math> i <math>n = 8</math>. | Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości <math>n = 7</math> i <math>n = 8</math>. | ||
Linia 1832: | Linia 1843: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład C54</span><br/> |
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości <math>n = 9</math> i <math>n = 10</math>. | Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości <math>n = 9</math> i <math>n = 10</math>. | ||
Linia 2264: | Linia 2275: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C55</span><br/> |
Niech <math>d, k, k_0, n \in \mathbb{Z}_+</math> oraz <math>a \in \mathbb{Z}</math>. Jeżeli liczby <math>d</math> i <math>n</math> są względnie pierwsze, to reszty <math>r_1, r_2, \ldots, r_n</math> z dzielenia <math>n</math> kolejnych wyrazów ciągu arytmetycznego | Niech <math>d, k, k_0, n \in \mathbb{Z}_+</math> oraz <math>a \in \mathbb{Z}</math>. Jeżeli liczby <math>d</math> i <math>n</math> są względnie pierwsze, to reszty <math>r_1, r_2, \ldots, r_n</math> z dzielenia <math>n</math> kolejnych wyrazów ciągu arytmetycznego | ||
Linia 2280: | Linia 2291: | ||
::<math>n|d (j - i)</math> | ::<math>n|d (j - i)</math> | ||
− | Ponieważ liczby <math>d</math> i <math>n</math> są względnie pierwsze, to na mocy lematu Euklidesa (twierdzenie | + | Ponieważ liczby <math>d</math> i <math>n</math> są względnie pierwsze, to na mocy lematu Euklidesa (twierdzenie C72), mamy |
::<math>n| (j - i)</math> | ::<math>n| (j - i)</math> | ||
Linia 2292: | Linia 2303: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C56</span><br/> |
Niech <math>d \in \mathbb{Z}_+</math> i niech będzie dany ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości <math>n</math> | Niech <math>d \in \mathbb{Z}_+</math> i niech będzie dany ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości <math>n</math> | ||
Linia 2331: | Linia 2342: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga C57</span><br/> |
Czasami, zamiast pisać „ciąg arytmetyczny liczb pierwszych”, będziemy posługiwali się skrótem PAP od angielskiej nazwy „''prime arithmetic progression''”. Konsekwentnie zapis PAP-<math>n</math> będzie oznaczał ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości <math>n</math>, a zapis PAP<math>(n, d, q)</math> ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości <math>n</math>, pierwszym wyrazie <math>q</math> i różnicy <math>d</math>. | Czasami, zamiast pisać „ciąg arytmetyczny liczb pierwszych”, będziemy posługiwali się skrótem PAP od angielskiej nazwy „''prime arithmetic progression''”. Konsekwentnie zapis PAP-<math>n</math> będzie oznaczał ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości <math>n</math>, a zapis PAP<math>(n, d, q)</math> ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości <math>n</math>, pierwszym wyrazie <math>q</math> i różnicy <math>d</math>. | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga C58</span><br/> |
Jakkolwiek sądzimy, że istnieje nieskończenie wiele ciągów arytmetycznych liczb pierwszych rozpoczynających się od dowolnej liczby pierwszej <math>q</math> i o dowolnej długości <math>3 \leqslant n \leqslant q</math>, to obecnie jest to tylko nieudowodnione przypuszczenie. | Jakkolwiek sądzimy, że istnieje nieskończenie wiele ciągów arytmetycznych liczb pierwszych rozpoczynających się od dowolnej liczby pierwszej <math>q</math> i o dowolnej długości <math>3 \leqslant n \leqslant q</math>, to obecnie jest to tylko nieudowodnione przypuszczenie. | ||
− | Dlatego '''nawet dla najmniejszej''' liczby pierwszej <math>q</math> takiej, że <math>q \nmid d</math> nierówność <math>n \leqslant q</math>, pokazana w twierdzeniu | + | Dlatego '''nawet dla najmniejszej''' liczby pierwszej <math>q</math> takiej, że <math>q \nmid d</math> nierówność <math>n \leqslant q</math>, pokazana w twierdzeniu C56, pozostaje nadal tylko oszacowaniem. W szczególności nie możemy z góry przyjmować, że dla liczby <math>n = q</math> znajdziemy taką liczbę <math>d</math> będącą wielokrotnością liczby <math>P(q - 1)</math> i niepodzielną przez <math>q</math>, że będzie istniał PAP<math>(q, d, q)</math>. |
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład C59</span><br/> |
Rozważmy dwie różnice <math>d_1 = 6 = 2 \cdot 3</math> oraz <math>d_2 = 42 = 2 \cdot 3 \cdot 7</math>. Zauważmy, że liczba pierwsza <math>5</math> nie dzieli ani <math>d_1</math>, ani <math>d_2</math>. Co więcej, liczba pierwsza <math>5</math> jest '''najmniejszą''' liczbą pierwszą, która nie dzieli rozpatrywanych różnic, zatem nierówność <math>n \leqslant 5</math> zapewnia najmocniejsze oszacowanie długości ciągu <math>n</math>. Łatwo sprawdzamy w zamieszczonych tabelach, że dla <math>d = 6</math> oraz dla <math>d = 42</math> są ciągi o długości <math>3, 4, 5</math>, ale nie ma ciągów o długości <math>6, 7, \ldots</math> | Rozważmy dwie różnice <math>d_1 = 6 = 2 \cdot 3</math> oraz <math>d_2 = 42 = 2 \cdot 3 \cdot 7</math>. Zauważmy, że liczba pierwsza <math>5</math> nie dzieli ani <math>d_1</math>, ani <math>d_2</math>. Co więcej, liczba pierwsza <math>5</math> jest '''najmniejszą''' liczbą pierwszą, która nie dzieli rozpatrywanych różnic, zatem nierówność <math>n \leqslant 5</math> zapewnia najmocniejsze oszacowanie długości ciągu <math>n</math>. Łatwo sprawdzamy w zamieszczonych tabelach, że dla <math>d = 6</math> oraz dla <math>d = 42</math> są ciągi o długości <math>3, 4, 5</math>, ale nie ma ciągów o długości <math>6, 7, \ldots</math> | ||
− | W szczególności z twierdzenia | + | W szczególności z twierdzenia C56 wynika, że szukając ciągów arytmetycznych liczb pierwszych o określonej długości <math>n</math>, należy szukać ich tylko dla różnic <math>d</math> będących wielokrotnością liczby <math>P(n - 1)</math>. |
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie C60</span><br/> |
Wiemy, że liczby pierwsze <math>p > 3</math> można przedstawić w jednej z postaci <math>6 k - 1</math> lub <math>6 k + 1</math>. Pokazać, że jeżeli <math>p_0 = 3</math>, to dwa następne wyrazu rosnącego ciągu arytmetycznego liczb pierwszych są różnych postaci. | Wiemy, że liczby pierwsze <math>p > 3</math> można przedstawić w jednej z postaci <math>6 k - 1</math> lub <math>6 k + 1</math>. Pokazać, że jeżeli <math>p_0 = 3</math>, to dwa następne wyrazu rosnącego ciągu arytmetycznego liczb pierwszych są różnych postaci. | ||
{{Spoiler|Style = font-style: italic; font-weight: bold; color: olive; text-decoration: underline;|Show=Rozwiązanie|Hide=Ukryj rozwiązanie}} | {{Spoiler|Style = font-style: italic; font-weight: bold; color: olive; text-decoration: underline;|Show=Rozwiązanie|Hide=Ukryj rozwiązanie}} | ||
− | Ponieważ <math>p_0 = 3</math>, a rozpatrywany PAP jest rosnący, to kolejne wyrazy ciągu są większe od liczby <math>3</math> i mogą być przedstawione w jednej z postaci <math>6 k - 1</math> lub <math>6 k + 1</math>. Z twierdzenia | + | Ponieważ <math>p_0 = 3</math>, a rozpatrywany PAP jest rosnący, to kolejne wyrazy ciągu są większe od liczby <math>3</math> i mogą być przedstawione w jednej z postaci <math>6 k - 1</math> lub <math>6 k + 1</math>. Z twierdzenia C56 wiemy, że musi być <math>n \leqslant p_0 = 3</math>, czyli długość rozpatrywanego ciągu arytmetycznego liczb pierwszych wynosi dokładnie <math>3</math> i istnieją tylko dwa następne wyrazy. |
Rozważmy ciąg arytmetyczny liczb pierwszych składający się z trzech wyrazów <math>p, q, r</math> takich, że <math>p = 3</math>. Mamy | Rozważmy ciąg arytmetyczny liczb pierwszych składający się z trzech wyrazów <math>p, q, r</math> takich, że <math>p = 3</math>. Mamy | ||
Linia 2370: | Linia 2381: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie C61</span><br/> |
Wiemy, że liczby pierwsze <math>p > 3</math> można przedstawić w jednej z postaci <math>6 k - 1</math> lub <math>6 k + 1</math>. Pokazać, że wszystkie wyrazy rosnącego ciągu arytmetycznego liczb pierwszych <math>p_0, p_1, \ldots, p_{n - 1}</math>, gdzie <math>p_0 \geqslant 5</math> i <math>n \geqslant 3</math> muszą być jednakowej postaci. | Wiemy, że liczby pierwsze <math>p > 3</math> można przedstawić w jednej z postaci <math>6 k - 1</math> lub <math>6 k + 1</math>. Pokazać, że wszystkie wyrazy rosnącego ciągu arytmetycznego liczb pierwszych <math>p_0, p_1, \ldots, p_{n - 1}</math>, gdzie <math>p_0 \geqslant 5</math> i <math>n \geqslant 3</math> muszą być jednakowej postaci. | ||
Linia 2392: | Linia 2403: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie C62</span><br/> |
Niech <math>d > 0</math> będzie różnicą ciągu arytmetycznego liczb pierwszych o długości <math>n</math> | Niech <math>d > 0</math> będzie różnicą ciągu arytmetycznego liczb pierwszych o długości <math>n</math> | ||
::<math>p_k = p_0 + k d \qquad</math> dla <math>\; k = 0, 1, \ldots, n - 1</math> | ::<math>p_k = p_0 + k d \qquad</math> dla <math>\; k = 0, 1, \ldots, n - 1</math> | ||
− | Pokazać, nie korzystając z twierdzenia | + | Pokazać, nie korzystając z twierdzenia C56, że jeżeli liczba pierwsza <math>q</math> nie dzieli <math>d</math>, to <math>n \leqslant q</math>. |
{{Spoiler|Style = font-style: italic; font-weight: bold; color: olive; text-decoration: underline;|Show=Rozwiązanie|Hide=Ukryj rozwiązanie}} | {{Spoiler|Style = font-style: italic; font-weight: bold; color: olive; text-decoration: underline;|Show=Rozwiązanie|Hide=Ukryj rozwiązanie}} | ||
Linia 2404: | Linia 2415: | ||
::<math>q < p_k = p_0 + k d \qquad</math> dla <math>\; k = 0, 1, \ldots, n - 1</math> | ::<math>q < p_k = p_0 + k d \qquad</math> dla <math>\; k = 0, 1, \ldots, n - 1</math> | ||
− | Ponieważ <math>q \nmid d</math>, to na mocy twierdzenia | + | Ponieważ <math>q \nmid d</math>, to na mocy twierdzenia C55 wśród <math>q</math> kolejnych wyrazów <math>p_0, p_1, \ldots, p_{q - 1}</math> (zauważmy, że <math>q - 1 < n - 1</math>) jedna liczba pierwsza <math>p_k</math> musi być podzielna przez <math>q</math>, zatem musi być równa <math>q</math>. Jednak jest to niemożliwe, bo <math>q < p_k</math> dla wszystkich <math>k = 0, 1, \ldots, n - 1</math>. Zatem nie może być <math>n > q</math>.<br/> |
□ | □ | ||
{{\Spoiler}} | {{\Spoiler}} | ||
Linia 2410: | Linia 2421: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C63</span><br/> |
Niech <math>q</math> będzie liczbą pierwszą, a liczby pierwsze | Niech <math>q</math> będzie liczbą pierwszą, a liczby pierwsze | ||
Linia 2432: | Linia 2443: | ||
<math>\Longleftarrow</math><br/> | <math>\Longleftarrow</math><br/> | ||
− | Ponieważ <math>q</math> jest długością rozpatrywanego ciągu arytmetycznego liczb pierwszych, to z twierdzenia | + | Ponieważ <math>q</math> jest długością rozpatrywanego ciągu arytmetycznego liczb pierwszych, to z twierdzenia C56 wynika, że musi być <math>q \leqslant p_0</math>. |
− | Z założenia liczba pierwsza <math>q</math> nie dzieli <math>d</math>, zatem z twierdzenia | + | Z założenia liczba pierwsza <math>q</math> nie dzieli <math>d</math>, zatem z twierdzenia C55 wiemy, że <math>q</math> musi dzielić jedną z liczb <math>p_0, p_1, \ldots, p_{q - 1}</math>. |
Jeżeli <math>q|p_k</math>, to <math>p_k = q</math>. Ponieważ <math>q \leqslant p_0</math>, to możliwe jest jedynie <math>q|p_0</math> i musi być <math>p_0 = q</math>.<br/> | Jeżeli <math>q|p_k</math>, to <math>p_k = q</math>. Ponieważ <math>q \leqslant p_0</math>, to możliwe jest jedynie <math>q|p_0</math> i musi być <math>p_0 = q</math>.<br/> | ||
Linia 2442: | Linia 2453: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga C64</span><br/> |
Niech ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości <math>n</math> ma postać | Niech ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości <math>n</math> ma postać | ||
::<math>p_k = p_0 + k d \qquad</math> dla <math>\; k = 0, 1, \ldots, n - 1</math> | ::<math>p_k = p_0 + k d \qquad</math> dla <math>\; k = 0, 1, \ldots, n - 1</math> | ||
− | Z udowodnionych wyżej twierdzeń | + | Z udowodnionych wyżej twierdzeń C56 i C63 wynika, że ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości <math>n</math> można podzielić na dwie grupy |
:* jeżeli <math>n</math> jest liczbą pierwszą i <math>n \nmid d</math>, to <math>P(n - 1) |d</math> oraz <math>p_0 = n</math> (dla ustalonego <math>d</math> może istnieć tylko jeden ciąg) | :* jeżeli <math>n</math> jest liczbą pierwszą i <math>n \nmid d</math>, to <math>P(n - 1) |d</math> oraz <math>p_0 = n</math> (dla ustalonego <math>d</math> może istnieć tylko jeden ciąg) | ||
Linia 2456: | Linia 2467: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład C65</span><br/> |
Niech różnica ciągu arytmetycznego liczb pierwszych wynosi <math>d = 10^t</math>, gdzie <math>t \geqslant 1</math>. Zauważmy, że dla dowolnego <math>t</math> liczba <math>3</math> jest najmniejszą liczbą pierwszą, która nie dzieli <math>d</math>. Z oszacowania <math>n \leqslant 3</math> wynika, że musi być <math>n = 3</math>. | Niech różnica ciągu arytmetycznego liczb pierwszych wynosi <math>d = 10^t</math>, gdzie <math>t \geqslant 1</math>. Zauważmy, że dla dowolnego <math>t</math> liczba <math>3</math> jest najmniejszą liczbą pierwszą, która nie dzieli <math>d</math>. Z oszacowania <math>n \leqslant 3</math> wynika, że musi być <math>n = 3</math>. | ||
Linia 2463: | Linia 2474: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie C66</span><br/> |
Znaleźć wszystkie PAP<math>(n, d, p)</math> dla <math>d = 2, 4, 8, 10, 14, 16</math>. | Znaleźć wszystkie PAP<math>(n, d, p)</math> dla <math>d = 2, 4, 8, 10, 14, 16</math>. | ||
Linia 2479: | Linia 2490: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie C67</span><br/> |
Znaleźć wszystkie PAP<math>(n, d, p)</math> dla <math>n = 3, 5, 7, 11</math> i <math>d = P (n - 1)</math>. | Znaleźć wszystkie PAP<math>(n, d, p)</math> dla <math>n = 3, 5, 7, 11</math> i <math>d = P (n - 1)</math>. | ||
Linia 2497: | Linia 2508: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład C68</span><br/> |
Przedstawiamy przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych, takie że <math>n = p_0</math> dla <math>n = 3, 5, 7, 11, 13</math>. Zauważmy, że wypisane w tabeli wartości <math>d</math> są wielokrotnościami liczby <math>P(n - 1)</math>. | Przedstawiamy przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych, takie że <math>n = p_0</math> dla <math>n = 3, 5, 7, 11, 13</math>. Zauważmy, że wypisane w tabeli wartości <math>d</math> są wielokrotnościami liczby <math>P(n - 1)</math>. | ||
Linia 2525: | Linia 2536: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład C69</span><br/> |
Liczby <math>3, 5, 7</math> są najprostszym przykładem ciągu arytmetycznego '''kolejnych''' liczb pierwszych. Zauważmy, że tylko w przypadku <math>n = 3</math> możliwa jest sytuacja, że <math>n = p_0 = 3</math>. Istotnie, łatwo stwierdzamy, że | Liczby <math>3, 5, 7</math> są najprostszym przykładem ciągu arytmetycznego '''kolejnych''' liczb pierwszych. Zauważmy, że tylko w przypadku <math>n = 3</math> możliwa jest sytuacja, że <math>n = p_0 = 3</math>. Istotnie, łatwo stwierdzamy, że | ||
Linia 2677: | Linia 2688: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Zadanie C70</span><br/> |
Uzasadnij przypuszczenie, że ciągów arytmetycznych '''kolejnych''' liczb pierwszych o długości <math>n = 7</math> możemy oczekiwać dopiero dla <math>p_0 \sim 10^{20}</math>. | Uzasadnij przypuszczenie, że ciągów arytmetycznych '''kolejnych''' liczb pierwszych o długości <math>n = 7</math> możemy oczekiwać dopiero dla <math>p_0 \sim 10^{20}</math>. | ||
Linia 2757: | Linia 2768: | ||
== Uzupełnienie == | == Uzupełnienie == | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C71 (lemat Bézouta)</span><br/> |
Jeżeli liczby całkowite <math>a</math> i <math>b</math> nie są jednocześnie równe zeru, a największy wspólny dzielnik tych liczb jest równy <math>D</math>, to istnieją takie liczby całkowite <math>x, y</math>, że | Jeżeli liczby całkowite <math>a</math> i <math>b</math> nie są jednocześnie równe zeru, a największy wspólny dzielnik tych liczb jest równy <math>D</math>, to istnieją takie liczby całkowite <math>x, y</math>, że | ||
Linia 2784: | Linia 2795: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C72 (lemat Euklidesa)</span><br/> |
Niech <math>p</math> będzie liczbą pierwszą oraz <math>a, b, d \in \mathbb{Z}</math>. | Niech <math>p</math> będzie liczbą pierwszą oraz <math>a, b, d \in \mathbb{Z}</math>. | ||
Linia 2795: | Linia 2806: | ||
'''Punkt 1.''' | '''Punkt 1.''' | ||
− | Z założenia liczby <math>d</math> i <math>a</math> są względnie pierwsze, zatem na mocy lematu Bézouta (twierdzenie | + | Z założenia liczby <math>d</math> i <math>a</math> są względnie pierwsze, zatem na mocy lematu Bézouta (twierdzenie C71) istnieją takie liczby całkowite <math>x</math> i <math>y</math>, że |
::<math>d x + a y = 1</math> | ::<math>d x + a y = 1</math> | ||
Linia 2817: | Linia 2828: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C73</span><br/> |
Niech <math>a, b, m \in \mathbb{Z}</math>. Jeżeli <math>a \, | \, m</math> i <math>b \, | \, m</math> oraz <math>\gcd (a, b) = 1</math>, to <math>a b \, | \, m</math>. | Niech <math>a, b, m \in \mathbb{Z}</math>. Jeżeli <math>a \, | \, m</math> i <math>b \, | \, m</math> oraz <math>\gcd (a, b) = 1</math>, to <math>a b \, | \, m</math>. | ||
Linia 2826: | Linia 2837: | ||
::<math>a x + b y = 1</math> | ::<math>a x + b y = 1</math> | ||
− | (zobacz | + | (zobacz C71). Zatem |
::<math>m = m (a x + b y)</math> | ::<math>m = m (a x + b y)</math> | ||
Linia 2842: | Linia 2853: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C74</span><br/> |
Niech <math>a, b, c \in \mathbb{Z}</math>. Równanie <math>a x + b y = c</math> ma rozwiązanie wtedy i tylko wtedy, gdy największy wspólny dzielnik liczb <math>a</math> i <math>b</math> jest dzielnikiem liczby <math>c</math>. | Niech <math>a, b, c \in \mathbb{Z}</math>. Równanie <math>a x + b y = c</math> ma rozwiązanie wtedy i tylko wtedy, gdy największy wspólny dzielnik liczb <math>a</math> i <math>b</math> jest dzielnikiem liczby <math>c</math>. | ||
Linia 2862: | Linia 2873: | ||
::<math>a x + b y = k D</math> | ::<math>a x + b y = k D</math> | ||
− | Lemat Bézouta (twierdzenie | + | Lemat Bézouta (twierdzenie C71) zapewnia istnienie liczb całkowitych <math>x_0</math> i <math>y_0</math> takich, że |
::<math>a x_0 + b y_0 = D</math> | ::<math>a x_0 + b y_0 = D</math> | ||
Linia 2880: | Linia 2891: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Uwaga C75</span><br/> |
− | Z twierdzenia | + | Z twierdzenia C74 wynika, że szukając rozwiązań równania <math>A x + B y = C</math> w liczbach całkowitych, powinniśmy |
:* obliczyć największy wspólny dzielnik <math>D</math> liczb <math>A</math> i <math>B</math> | :* obliczyć największy wspólny dzielnik <math>D</math> liczb <math>A</math> i <math>B</math> | ||
Linia 2890: | Linia 2901: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Twierdzenie C76</span><br/> |
Niech <math>a, b, c \in \mathbb{Z}</math>. Jeżeli liczby <math>a</math> i <math>b</math> są względnie pierwsze, to równanie | Niech <math>a, b, c \in \mathbb{Z}</math>. Jeżeli liczby <math>a</math> i <math>b</math> są względnie pierwsze, to równanie | ||
Linia 2905: | Linia 2916: | ||
{{Spoiler|Style = font-style: italic; font-weight: bold; color: olive; text-decoration: underline;|Show=Dowód|Hide=Ukryj dowód}} | {{Spoiler|Style = font-style: italic; font-weight: bold; color: olive; text-decoration: underline;|Show=Dowód|Hide=Ukryj dowód}} | ||
− | Z założenia liczby <math>a</math> i <math>b</math> są względnie pierwsze, zatem największy wspólny dzielnik tych liczb jest równy <math>1</math> i dzieli liczbę <math>c</math>. Na mocy twierdzenia | + | Z założenia liczby <math>a</math> i <math>b</math> są względnie pierwsze, zatem największy wspólny dzielnik tych liczb jest równy <math>1</math> i dzieli liczbę <math>c</math>. Na mocy twierdzenia C74 równanie |
::<math>a x + b y = c</math> | ::<math>a x + b y = c</math> | ||
Linia 2935: | Linia 2946: | ||
::<math>a(x - x_0) = b (y_0 - y)</math> | ::<math>a(x - x_0) = b (y_0 - y)</math> | ||
− | Ponieważ liczby <math>a</math> i <math>b</math> są względnie pierwsze, to na mocy lematu Euklidesa (twierdzenie | + | Ponieważ liczby <math>a</math> i <math>b</math> są względnie pierwsze, to na mocy lematu Euklidesa (twierdzenie C72) <math>b|(x - x_0)</math>. Skąd mamy |
::<math>x - x_0 = b t</math> | ::<math>x - x_0 = b t</math> | ||
Linia 2949: | Linia 2960: | ||
− | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład | + | <span style="font-size: 110%; font-weight: bold;">Przykład C77</span><br/> |
Rozwiązania równania | Rozwiązania równania | ||
Linia 3003: | Linia 3014: | ||
<ref name="LiczbaJestPostaci">Określenie, że „liczba <math>n</math> jest postaci <math>a k + b</math>”, jest jedynie bardziej czytelnym (obrazowym) zapisem stwierdzenia, że reszta z dzielenia liczby <math>n</math> przez <math>a</math> wynosi <math>b</math>. Zapis „liczba <math>n</math> jest postaci <math>a k - 1</math>” oznacza, że reszta z dzielenia liczby <math>n</math> przez <math>a</math> wynosi <math>a - 1</math>.</ref> | <ref name="LiczbaJestPostaci">Określenie, że „liczba <math>n</math> jest postaci <math>a k + b</math>”, jest jedynie bardziej czytelnym (obrazowym) zapisem stwierdzenia, że reszta z dzielenia liczby <math>n</math> przez <math>a</math> wynosi <math>b</math>. Zapis „liczba <math>n</math> jest postaci <math>a k - 1</math>” oznacza, że reszta z dzielenia liczby <math>n</math> przez <math>a</math> wynosi <math>a - 1</math>.</ref> | ||
+ | |||
+ | <ref name="Linnik1">Wikipedia, ''Linnik's theorem'', ([https://en.wikipedia.org/wiki/Linnik%27s_theorem Wiki-en])</ref> | ||
+ | |||
+ | <ref name="Linnik2">MathWorld, ''Linnik's Theorem''. ([https://mathworld.wolfram.com/LinniksTheorem.html MathWorld])</ref> | ||
+ | |||
+ | <ref name="Linnik3">Yuri Linnik, ''On the least prime in an arithmetic progression. I. The basic theorem'', Mat. Sb. (N.S.) 15 (1944) 139–178.</ref> | ||
+ | |||
+ | <ref name="Linnik4">Yuri Linnik, ''On the least prime in an arithmetic progression. II. The Deuring-Heilbronn phenomenon'', Mat. Sb. (N.S.) 15 (1944) 347–368.</ref> | ||
+ | |||
+ | <ref name="Xylouris1">Triantafyllos Xylouris, ''Über die Nullstellen der Dirichletschen L-Funktionen und die kleinste Primzahl in einer arithmetischen Progression'', Bonner Mathematische Schriften, vol. 404, Univ. Bonn, 2011, Diss.</ref> | ||
<ref name="PAPWiki">Wikipedia, ''Primes in arithmetic progression'', ([https://en.wikipedia.org/wiki/Primes_in_arithmetic_progression Wiki-en])</ref> | <ref name="PAPWiki">Wikipedia, ''Primes in arithmetic progression'', ([https://en.wikipedia.org/wiki/Primes_in_arithmetic_progression Wiki-en])</ref> |
Wersja z 19:15, 25 mar 2023
Ciągi nieskończone
Definicja C1
Niech
Uwaga C2
Ciąg nieskończony
Definicja C3
Niech
- ciągiem rosnącym, jeżeli dla każdego
jest - ciągiem malejącym, jeżeli dla każdego
jest
- ciągiem rosnącym, jeżeli dla każdego
Ciągi rosnące dzielimy na
- ciągi silnie rosnące, jeżeli dla każdego
jest - ciągi słabo rosnące, jeżeli istnieją takie
, że
- ciągi silnie rosnące, jeżeli dla każdego
Ciągi malejące dzielimy na
- ciągi silnie malejące, jeżeli dla każdego
jest - ciągi słabo malejące, jeżeli istnieją takie
, że
- ciągi silnie malejące, jeżeli dla każdego
Definicja C4
Niech
Uwaga C5
1) sens definicji jest taki: jeżeli liczba
2) słabsze żądanie, aby w przedziale
3) ze względu na równoważność warunków
definicja C4 może być wypowiedziana następująco
Definicja C6
Liczbę
Definicja C7
Ciąg
lub
(od łacińskiego słowa limes oznaczającego granicę).
Zauważmy jeszcze, że wprost z definicji granicy wynika
Twierdzenie C8
- 1.
- 1.
- 2.
- 2.
- 3.
- 3.
Twierdzenie C9 (twierdzenie o trzech ciągach)
Jeżeli istnieje taka liczba całkowita
oraz
to
Bez dowodu podamy kilka ważnych twierdzeń.
Twierdzenie C10*
Jeżeli istnieje taka liczba całkowita
oraz
to ciąg
Inaczej mówiąc: ciąg rosnący i ograniczony od góry jest zbieżny.
Twierdzenie C11*
Jeżeli istnieje taka liczba całkowita
oraz
to ciąg
Inaczej mówiąc: ciąg malejący i ograniczony od dołu jest zbieżny.
Twierdzenie C12*
Jeżeli
Jeżeli dodatkowo dla każdego
- 3.
Twierdzenie C13
Jeżeli
Twierdzenie C14
Dla
Twierdzenie C15
Jeżeli
Twierdzenie C16
Jeżeli prawie wszystkie wyrazy ciągu ciągu
Twierdzenie C17
Następujące ciągi są silnie rosnące i zbieżne
Twierdzenie C18
Dla
Liczby pierwsze w ciągach arytmetycznych
Twierdzenie C19
Każda liczba naturalna
Twierdzenie C20 (Euklides, IV w. p.n.e.)
Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych.
Twierdzenie C21
Jeżeli liczba naturalna
Twierdzenie C22
Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych postaci
Twierdzenie C23
Jeżeli liczba naturalna
Twierdzenie C24
Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych postaci
Twierdzenie C25
Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych postaci
Uwaga C26
Zauważmy, że liczby postaci
Wszystkie omówione wyżej przypadki ciągów arytmetycznych:
Twierdzenie C27* (Peter Gustav Lejeune Dirichlet, 1837)
Niech
Uwaga C28
Dowód twierdzenia Dirichleta jest bardzo trudny. Natomiast bardzo łatwo można pokazać, że dowolny ciąg arytmetyczny
Uwaga C29
Wiemy już, że w przypadku gdy liczby
Twierdzenie C30* (Jurij Linnik, 1944)
Niech
Zadanie C31
Pokazać, że istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych zakończonych cyframi 99, przykładowo 199, 499, 599, 1399, 1499, ...
Definicja C32
Niech
Uwaga C33
Zauważmy, że w twierdzeniu Dirichleta na liczby
Oczywiście nie przeszkadza to w liczeniu liczb pierwszych w dowolnym ciągu arytmetycznym. Niech na przykład
gdzie
Ilość liczb pierwszych w ciagu
Zadanie C34
Pokazać, że dla dowolnej liczby całkowitej
- wśród liczb naturalnych zawsze można wskazać
kolejnych liczb, które są złożone - w ciągu arytmetycznym
, gdzie liczby i są względnie pierwsze, zawsze można wskazać kolejnych wyrazów, które są złożone
Przykład C35
Rozważmy ciąg arytmetyczny
Trzynaście wyrazów tego szeregu dla
Przeszukując ciąg
Twierdzenie C36
Jeżeli
Przykład C37
Czytelnik może łatwo sprawdzić, że ciąg
Zadanie C38
Pokazać, nie korzystając z twierdzenia C36, że istnieje
Zadanie C39
Pokazać, że istnieje
Twierdzenie C40
Niech
Zadanie C41
Niech
Zadanie C42
Dany jest ciąg arytmetyczny
- jeżeli liczba pierwsza
dzieli , to żaden wyraz ciągu nie jest podzielny przez - jeżeli liczba pierwsza
nie dzieli , to istnieje nieskończenie wiele wyrazów ciągu , które są podzielne przez
Uwaga C43
Łatwo możemy napisać w PARI/GP funkcję, która zwraca najmniejszą liczbę naturalną
f(a,b,p) = lift( Mod(-b,p)*Mod(a,p)^(-1) )
Ciągi nieskończone i liczby pierwsze
Uwaga C44
Choć wiele ciągów jest dobrze znanych i równie dobrze zbadanych, to nie wiemy, czy zawierają one nieskończenie wiele liczb pierwszych. Przykładowo
Nie wiemy, czy istnieje wielomian całkowity
Przykład C45
Łatwo sprawdzić, że wartości wielomianu
Twierdzenie C46
Niech
Twierdzenie C47
Dla dowolnej liczby naturalnej
Twierdzenie C48
Jeżeli
Ciągi arytmetyczne liczb pierwszych
Uwaga C49
Ciągi arytmetyczne liczb pierwszych[8][9] zbudowane z dwóch liczb pierwszych nie są interesujące, bo dowolne dwie liczby tworzą ciąg arytmetyczny. Dlatego będziemy się zajmowali ciągami arytmetycznymi liczb pierwszych o długości
Ponieważ nie da się zbudować ciągu arytmetycznego liczb pierwszych o długości
Jeżeli do liczby pierwszej nieparzystej dodamy dodatnią liczbę nieparzystą, to otrzymamy liczbę parzystą złożoną, zatem różnica ciągu arytmetycznego
Istnienie nieskończenie wiele ciągów arytmetycznych liczb pierwszych o długości
Twierdzenie C50* (Ben Green i Terence Tao, 2004)
Dla dowolnej liczby naturalnej
Przykład C51
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości
Przykład C52
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości
Przykład C53
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości
Przykład C54
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości
Twierdzenie C55
Niech
dla
przez liczbę
Twierdzenie C56
Niech
dla
Z żądania, aby dany ciąg arytmetyczny był ciągiem arytmetycznym liczb pierwszych, wynika, że muszą być spełnione następujące warunki
- jeżeli liczba pierwsza
nie dzieli , to
gdzie
Uwaga C57
Czasami, zamiast pisać „ciąg arytmetyczny liczb pierwszych”, będziemy posługiwali się skrótem PAP od angielskiej nazwy „prime arithmetic progression”. Konsekwentnie zapis PAP-
Uwaga C58
Jakkolwiek sądzimy, że istnieje nieskończenie wiele ciągów arytmetycznych liczb pierwszych rozpoczynających się od dowolnej liczby pierwszej
Dlatego nawet dla najmniejszej liczby pierwszej
Przykład C59
Rozważmy dwie różnice
W szczególności z twierdzenia C56 wynika, że szukając ciągów arytmetycznych liczb pierwszych o określonej długości
Zadanie C60
Wiemy, że liczby pierwsze
Zadanie C61
Wiemy, że liczby pierwsze
Zadanie C62
Niech
dla
Pokazać, nie korzystając z twierdzenia C56, że jeżeli liczba pierwsza
Twierdzenie C63
Niech
gdzie
tworzą ciąg arytmetyczny o długości
Równość
Uwaga C64
Niech ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości
dla
Z udowodnionych wyżej twierdzeń C56 i C63 wynika, że ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości
- jeżeli
jest liczbą pierwszą i , to oraz (dla ustalonego może istnieć tylko jeden ciąg) - jeżeli
jest liczbą złożoną lub , to oraz
- jeżeli
Funkcja
Przykład C65
Niech różnica ciągu arytmetycznego liczb pierwszych wynosi
Jeżeli długość ciągu
Zadanie C66
Znaleźć wszystkie PAP
Zadanie C67
Znaleźć wszystkie PAP
Przykład C68
Przedstawiamy przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych, takie że
Przykład C69
Liczby
- ponieważ
i są kolejnymi liczbami pierwszymi, to (zobacz zadanie B22) - dla dowolnej liczby pierwszej
jest (zobacz zadanie B26)
- ponieważ
Przypuśćmy teraz, że istnieje ciąg arytmetyczny kolejnych liczb pierwszych, taki że
Zatem
Wynika stąd, że poza przypadkiem
Poniższe tabele przedstawiają przykładowe ciągi arytmetyczne kolejnych liczb pierwszych o długościach
Znane są ciągi arytmetyczne kolejnych liczb pierwszych o długościach
Zadanie C70
Uzasadnij przypuszczenie, że ciągów arytmetycznych kolejnych liczb pierwszych o długości
Uzupełnienie
Twierdzenie C71 (lemat Bézouta)
Jeżeli liczby całkowite
Twierdzenie C72 (lemat Euklidesa)
Niech
- jeżeli
i liczba jest względnie pierwsza z , to
- jeżeli
- jeżeli
, to lub
- jeżeli
Twierdzenie C73
Niech
Twierdzenie C74
Niech
Uwaga C75
Z twierdzenia C74 wynika, że szukając rozwiązań równania
- obliczyć największy wspólny dzielnik
liczb i - jeżeli
, należy sprawdzić, czy - jeżeli
, to równanie nie ma rozwiązań w liczbach całkowitych - jeżeli
, należy podzielić obie strony równania przez i przejść do rozwiązywania równania równoważnego , gdzie , , , zaś największy wspólny dzielnik liczb i jest równy .
- obliczyć największy wspólny dzielnik
Twierdzenie C76
Niech
ma nieskończenie wiele rozwiązań w liczbach całkowitych.
Jeżeli para liczb całkowitych
gdzie
Przykład C77
Rozwiązania równania
gdzie gcdext(a, b)
. Funkcja ta zwraca wektor liczb [x0, y0, d]
, gdzie
Ponieważ założyliśmy, że
Zatem para liczb całkowitych
i wszystkie pozostałe rozwiązania uzyskujemy ze wzorów
Niech gcdext(7,17)
zwraca wektor [5, -2, 1]
, zatem rozwiązaniami równania
A rozwiązaniami równania
Przypisy
- ↑ Korzystamy w tym momencie z zasady dobrego uporządkowania zbioru liczb naturalnych, która stwierdza, że każdy niepusty podzbiór zbioru liczb naturalnych zawiera element najmniejszy. (Wiki-pl), (Wiki-en)
- ↑ Określenie, że „liczba
jest postaci ”, jest jedynie bardziej czytelnym (obrazowym) zapisem stwierdzenia, że reszta z dzielenia liczby przez wynosi . Zapis „liczba jest postaci ” oznacza, że reszta z dzielenia liczby przez wynosi . - ↑ Wikipedia, Linnik's theorem, (Wiki-en)
- ↑ MathWorld, Linnik's Theorem. (MathWorld)
- ↑ Yuri Linnik, On the least prime in an arithmetic progression. I. The basic theorem, Mat. Sb. (N.S.) 15 (1944) 139–178.
- ↑ Yuri Linnik, On the least prime in an arithmetic progression. II. The Deuring-Heilbronn phenomenon, Mat. Sb. (N.S.) 15 (1944) 347–368.
- ↑ Triantafyllos Xylouris, Über die Nullstellen der Dirichletschen L-Funktionen und die kleinste Primzahl in einer arithmetischen Progression, Bonner Mathematische Schriften, vol. 404, Univ. Bonn, 2011, Diss.
- ↑ Wikipedia, Primes in arithmetic progression, (Wiki-en)
- ↑ MathWorld, Prime Arithmetic Progression, (LINK)
- ↑ J. G. van der Corput, Über Summen von Primzahlen und Primzahlquadraten, Mathematische Annalen, 116 (1939) 1-50, (LINK)
- ↑ Wikipedia, Largest known primes in AP, (Wiki-en)
- ↑ Ben Green and Terence Tao, The Primes Contain Arbitrarily Long Arithmetic Progressions., Ann. of Math. (2) 167 (2008), 481-547, (LINK1), Preprint. 8 Apr 2004, (LINK2)
- ↑ Wikipedia, Primes in arithmetic progression - Largest known consecutive primes in AP, (Wiki-en)
- ↑ Henryk Dąbrowski, Twierdzenie Czebyszewa o liczbie pierwszej między n i 2n - Uwagi do twierdzenia, (LINK)