Ciągi liczbowe: Różnice pomiędzy wersjami

Z Henryk Dąbrowski
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 1089: Linia 1089:
 
Oznaczając <math>b = a^y</math> oraz <math>x = 2 k + 1</math>, otrzymujemy
 
Oznaczając <math>b = a^y</math> oraz <math>x = 2 k + 1</math>, otrzymujemy
  
::<math>a^n + 1 = (a^y)^x + 1 =</math>
+
::<math>a^n + 1 = (a^y)^x + 1</math>
  
::::<math>\: = b^x + 1 =</math>
+
::::<math>\: = b^x + 1</math>
  
::::<math>\: = b^{2 k + 1} + 1 =</math>
+
::::<math>\: = b^{2 k + 1} + 1</math>
  
 
::::<math>\: = (b + 1) \cdot (1 - b + b^2 - b^3 + \ldots + b^{2 k - 2} - b^{2 k - 1} + b^{2 k})</math>
 
::::<math>\: = (b + 1) \cdot (1 - b + b^2 - b^3 + \ldots + b^{2 k - 2} - b^{2 k - 1} + b^{2 k})</math>

Wersja z 19:13, 20 lut 2024

12.03.2022



Ciągi nieskończone

Definicja C1
Niech nZ+. Jeżeli każdej liczbie n przypiszemy pewną liczbę rzeczywistą an, to powiemy, że liczby a1,a2,,an, tworzą ciąg nieskończony.


Uwaga C2
Ciąg nieskończony a1,a2,,an, będziemy oznaczać (an). Często, o ile nie będzie prowadziło to do nieporozumień, ciąg nieskończony będziemy nazywać po prostu ciągiem.


Definicja C3
Niech nZ+. Ciąg (an) będziemy nazywali

  • ciągiem rosnącym, jeżeli dla każdego n jest an+1an
  • ciągiem malejącym, jeżeli dla każdego n jest an+1an

Ciągi rosnące dzielimy na

  • ciągi silnie rosnące, jeżeli dla każdego n jest an+1>an
  • ciągi słabo rosnące, jeżeli istnieją takie n, że an+1=an

Ciągi malejące dzielimy na

  • ciągi silnie malejące, jeżeli dla każdego n jest an+1<an
  • ciągi słabo malejące, jeżeli istnieją takie n, że an+1=an


Definicja C4
Niech εR+. Liczbę a będziemy nazywali granicą ciągu (an), jeżeli dla dowolnego ε w przedziale (aε,a+ε) znajdują się prawie wszystkie wyrazy ciągu (an) (to znaczy wszystkie poza co najwyżej skończoną ilością).


Uwaga C5
1) sens definicji jest taki: jeżeli liczba a jest granicą ciągu (an), to dla dowolnie małego ε>0, poza przedziałem (aε,a+ε) może się znaleźć co najwyżej skończona ilość wyrazów ciągu (an)

2) słabsze żądanie, aby w przedziale (aε,a+ε) znajdowała się nieskończona ilość wyrazów ciągu nie prowadzi do poprawnej definicji granicy. Przykładowo, w przedziale (1ε,1+ε) znajduje się nieskończenie wiele wyrazów ciągu an=(1)n, ale ani liczba 1, ani liczba 1 nie są granicami tego ciągu. O ciągu an=(1)n mówimy, że nie ma granicy.

3) ze względu na równoważność warunków

  • an(aε,a+ε)
  • aε<an<a+ε
  • ε<ana<ε
  • |ana|<ε

definicja C4 może być wypowiedziana następująco


Definicja C6
Liczbę a będziemy nazywali granicą ciągu (an), jeżeli dla dowolnego ε>0 prawie wszystkie wyrazy ciągu (an) spełniają warunek |ana|<ε.


Definicja C7
Ciąg (an) mający granicę (w rozumieniu definicji C4 lub C6) będziemy nazywali ciągiem zbieżnym, a fakt ten zapisujemy symbolicznie następująco

limnan=a      lub      ana

(od łacińskiego słowa limes oznaczającego granicę).


Zauważmy jeszcze, że wprost z definicji granicy wynika
Twierdzenie C8

1. limnan=alimn(ana)=0limn|ana|=0
2. limnan=0limn|an|=0
3. limnan=alimn|an|=|a|
Dowód


Twierdzenie C9 (twierdzenie o trzech ciągach)
Jeżeli istnieje taka liczba całkowita N0, że dla każdego n>N0 jest spełniony warunek

anxnbn

oraz

limnan=limnbn=g

to limnxn=g.

Dowód


Bez dowodu podamy kilka ważnych twierdzeń.
Twierdzenie C10*
Jeżeli istnieje taka liczba całkowita n i rzeczywista M, że dla każdego k>n jest

ak+1ak oraz akM

to ciąg (ak) jest zbieżny.
Inaczej mówiąc: ciąg rosnący i ograniczony od góry jest zbieżny.


Twierdzenie C11*
Jeżeli istnieje taka liczba całkowita n i rzeczywista M, że dla każdego k>n jest

ak+1ak oraz akM

to ciąg (ak) jest zbieżny.
Inaczej mówiąc: ciąg malejący i ograniczony od dołu jest zbieżny.


Twierdzenie C12*
Jeżeli limnan=a oraz limnbn=b, gdzie a,b są dowolnymi liczbami rzeczywistymi, to

  1. limn(an±bn)=a±b
  2. limn(anbn)=ab

Jeżeli dodatkowo dla każdego n jest bn0 i b0, to

  3. limnanbn=ab


Twierdzenie C13
Jeżeli limnan=0, zaś ciąg (xn) jest ograniczony, czyli istnieje taka liczba M>0, że dla każdej wartości n prawdziwa jest nierówność |xn|<M, to

limn(xnan)=0
Dowód


Twierdzenie C14
Dla a0 i n1 prawdziwa jest nierówność

(1+a)1/n1+an
Dowód


Twierdzenie C15
Jeżeli A>0, to limnAn=1.

Dowód


Twierdzenie C16
Jeżeli prawie wszystkie wyrazy ciągu ciągu (an) spełniają warunek 0<m<an<M, to limnann=1

Dowód


Twierdzenie C17
Następujące ciągi są silnie rosnące i zbieżne

Dowód


Twierdzenie C18
Dla n2 prawdziwe są następujące nierówności

Dowód



Liczby pierwsze w ciągach arytmetycznych

Twierdzenie C19
Każda liczba naturalna n2 jest liczbą pierwszą lub iloczynem liczb pierwszych.

Dowód


Twierdzenie C20 (Euklides, IV w. p.n.e.)
Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych.

Dowód


Twierdzenie C21
Jeżeli liczba naturalna n jest postaci 4k+3[2], to ma dzielnik postaci 4k+3 będący liczbą pierwszą.

Dowód


Twierdzenie C22
Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych postaci 4k+3.

Dowód


Twierdzenie C23
Jeżeli liczba naturalna n jest postaci 6k+5, to ma dzielnik postaci 6k+5 będący liczbą pierwszą.

Dowód


Twierdzenie C24
Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych postaci 6k+5.

Dowód


Twierdzenie C25
Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych postaci 3k+2.

Dowód


Uwaga C26
Zauważmy, że liczby postaci 2k+1 to wszystkie liczby nieparzyste dodatnie. Ponieważ wszystkie liczby pierwsze (poza liczbą 2) są liczbami nieparzystymi, to wśród liczb postaci 2k+1 występuje nieskończenie wiele liczb pierwszych.

Wszystkie omówione wyżej przypadki ciągów arytmetycznych: 2k+1, 3k+2, 4k+3 i 6k+5, w których występuje nieskończona ilość liczb pierwszych są szczególnymi przypadkami udowodnionego w 1837 roku twierdzenia


Twierdzenie C27* (Peter Gustav Lejeune Dirichlet, 1837)
Niech aZ+ i bZ. Jeżeli liczby a i b są względnie pierwsze, to w ciągu arytmetycznym ak+b występuje nieskończenie wiele liczb pierwszych.


Uwaga C28
Dowód twierdzenia Dirichleta jest bardzo trudny. Natomiast bardzo łatwo można pokazać, że dowolny ciąg arytmetyczny ak+b zawiera nieskończenie wiele liczb złożonych. Istotnie, jeżeli liczby a,b nie są względnie pierwsze, to wszystkie wyrazy ciągu są liczbami złożonymi. Jeżeli a,b są względnie pierwsze i b>1, to wystarczy przyjąć k=bt. Jeżeli są względnie pierwsze i b=1, to wystarczy przyjąć k=at2+2t, wtedy

ak+1=a2t2+2at+1=(at+1)2


Uwaga C29
Wiemy już, że w przypadku gdy liczby a i b są względnie pierwsze, to w ciągu arytmetycznym ak+b występuje nieskończenie wiele liczb pierwszych. Pojawia się pytanie o to, czy możliwe jest oszacowanie najmniejszej liczby pierwszej p w takim ciągu. Jakkolwiek przypuszczamy, że prawdziwe jest oszacowanie p<a2, to stan naszej obecnej wiedzy ujmuje twierdzenie Linnika[3][4][5][6], które podajemy niżej. Trzeba było ponad pół wieku wysiłku wielu matematyków, aby pokazać, że w twierdzeniu Linnika możemy przyjąć L=5[7]. Bombieri, Friedlander i Iwaniec udowodnili[8], że dla prawie wszystkich liczb a prawdziwe jest oszacowanie L2.


Twierdzenie C30* (Jurij Linnik, 1944)
Niech a,bZ+ i pmin(a,b) oznacza najmniejszą liczbę pierwszą w ciągu arytmetycznym ak+b, gdzie kZ+. Jeżeli gcd(a,b)=1 i b[1,a1], to istnieją takie stałe L>0 i a02, że dla wszystkich a>a0 prawdziwe jest oszacowanie

pmin(a,b)<aL


Zadanie C31
Pokazać, że z twierdzenia Linnika wynika istnienie takich stałych c,L>0, że dla każdego a2 prawdziwe jest oszacowanie

p(a)<caL

gdzie

p(a)=max1b<agcd(a,b)=1pmin(a,b)
Rozwiązanie


Przykład C32
Pokazaliśmy (zobacz C31), że istnieją takie stałe c,L>0, że dla każdego a2 prawdziwe jest oszacowanie

p(a)<caL

gdzie

p(a)=max1b<agcd(a,b)=1pmin(a,b)


Ponieważ p(a)>a, to prawdziwy jest ciąg nierówności

1<logp(a)loga<logcloga+L|logcloga|+L|logc|log2+L

Wynika stąd, że dla a2 funkcja logp(a)loga jest ograniczona.


Na zamieszczonym niżej obrazku przedstawiono pierwszych czternaście punktów funkcji logp(a)loga. Ze względu na skokowy charakter zmian tej funkcji najwygodniej będzie przedstawić jej wykres, pokazując jedynie jej maksymalne i minimalne wartości w wybranych podprzedziałach Z+. Mówiąc precyzyjnie, zamieszczone zostały wykresy funkcji

f(t)=max2ta<2t+1logp(a)logag(t)=min2ta<2t+1logp(a)logah(a)=1+2loglogaloga

gdzie tZ+.

Linnik-22.png
Pokaż kod i dane do wykresu

Przypuszczamy, że prawdziwe jest znacznie silniejsze oszacowanie najmniejszej liczby pierwszej w ciągu arytmetycznym[9][10]

p(a)alog2a

W takim przypadku mielibyśmy

logp(a)loga1+2loglogaloga

Rzeczywiście, porównanie wykresów funkcji f(t) i h(a) wydaje się potwierdzać to przypuszczenie dla a[2,222].


W tabeli zestawiliśmy wszystkie wartości funkcji logp(a)loga większe od 1.75 dla a[2,222]


Rozważmy zbiór S takich liczb a, że prawdziwe jest oszacowanie p(a)<alog2a. Bez trudu możemy podać przykłady takich liczb, ale nie wiemy, czy jest ich nieskończenie wiele.


Ponieważ p(a)>a, to prawdziwy jest układ nierówności

1<logp(a)loga<1+2loglogaloga

Jeżeli zbiór S jest nieskończony, to z twierdzenia o trzech ciągach otrzymujemy

limaaSlogp(a)loga=1

W konsekwencji wykres funkcji

g(t)=min2ta<2t+1logp(a)loga

będzie opadał ku prostej y=1.


Zadanie C33
Pokazać, że istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych zakończonych cyframi 99, przykładowo 199, 499, 599, 1399, 1499, ...

Rozwiązanie


Definicja C34
Niech a2 będzie liczbą całkowitą. Wartość funkcji π(n;a,b) jest równa ilości liczb pierwszych nie większych od n, które przy dzieleniu przez a dają resztę b.


Uwaga C35
Zauważmy, że w twierdzeniu Dirichleta na liczby a oraz b nałożone są minimalne warunki: aZ+ i bZ. Sytuacja w przypadku funkcji π(n;a,b) jest odmienna – tutaj mamy a2 oraz 0ba1. Jest tak dlatego, że podział liczb pierwszych, który odzwierciedla funkcja π(n;a,b) jest podziałem pierwotnym, a twierdzenie Dirichleta jest tylko jego uzasadnieniem. Podział liczb pierwszych musi być też precyzyjnie określony, tak aby zachodził naturalny związek

b=0a1π(n;a,b)=π(n)

Oczywiście nie przeszkadza to w liczeniu liczb pierwszych w dowolnym ciągu arytmetycznym. Niech na przykład

uk=7k+101=7(k+14)+3 gdzie k=0,1,

Ilość liczb pierwszych w ciagu (uk) jest równa

π(n;7,3)π(713+3;7,3)=π(n;7,3)5


Zadanie C36
Pokazać, że dla dowolnej liczby całkowitej m1

  • wśród liczb naturalnych zawsze można wskazać m kolejnych liczb, które są złożone
  • w ciągu arytmetycznym ak+b, gdzie liczby a i b są względnie pierwsze, zawsze można wskazać m kolejnych wyrazów, które są złożone
Rozwiązanie


Przykład C37
Rozważmy ciąg arytmetyczny uk=3k+2 i wskaźnik

k0=j=012(3j+2)=3091650738176000

Trzynaście wyrazów tego szeregu dla k=k0+t, gdzie t=0,1,,12 to oczywiście liczby złożone, ale wyrazy dla k=k01 i k=k0+13 są liczbami pierwszymi.

Przeszukując ciąg uk=3k+2 możemy łatwo znaleźć, że pierwsze trzynaście kolejnych wyrazów złożonych pojawia się już dla k=370,371,,382.


Twierdzenie C38
Jeżeli n3, to istnieje n kolejnych liczb naturalnych, wśród których znajduje się dokładnie rπ(n) liczb pierwszych.

Dowód


Przykład C39
Czytelnik może łatwo sprawdzić, że ciąg (1308,,1407) stu kolejnych liczb całkowitych zawiera dokładnie 8 liczb pierwszych.


Zadanie C40
Pokazać, nie korzystając z twierdzenia C38, że istnieje 1000 kolejnych liczb naturalnych, wśród których jest dokładnie jedna liczba pierwsza.

Rozwiązanie


Zadanie C41
Pokazać, że istnieje 20 kolejnych liczb naturalnych postaci 6k+1, wśród których jest dokładnie 5 liczb pierwszych.

Rozwiązanie


Twierdzenie C42
Niech a,bZ oraz a2 i 0ba1. Jeżeli liczby a oraz b są względnie pierwsze, to istnieje n kolejnych liczb postaci ak+b, wśród których znajduje się dokładnie rπ(a(n1)+b;a,b) liczb pierwszych.

Dowód


Zadanie C43
Niech p5 będzie liczbą pierwszą. Pokazać, że w ciągu 6k+1 występują kwadraty wszystkich liczb pierwszych p.

Rozwiązanie


Zadanie C44
Dany jest ciąg arytmetyczny ak+b, gdzie liczby a i b są względnie pierwsze. Pokazać, że

  • jeżeli liczba pierwsza p dzieli a, to żaden wyraz ciągu ak+b nie jest podzielny przez p
  • jeżeli liczba pierwsza p nie dzieli a, to istnieje nieskończenie wiele wyrazów ciągu ak+b, które są podzielne przez p
Rozwiązanie


Uwaga C45
Łatwo możemy napisać w PARI/GP funkcję, która zwraca najmniejszą liczbę naturalną k0, dla której wyraz ciągu arytmetycznego ak+b jest podzielny przez p (przy założeniu, że liczby a i p są względnie pierwsze).

f(a,b,p) = lift( Mod(-b,p)*Mod(a,p)^(-1) )



Ciągi nieskończone i liczby pierwsze

Uwaga C46
Choć wiele ciągów jest dobrze znanych i równie dobrze zbadanych, to nie wiemy, czy zawierają one nieskończenie wiele liczb pierwszych. Przykładowo

Nie wiemy, czy istnieje wielomian całkowity W(n) stopnia większego niż jeden taki, że W(n) jest liczbą pierwszą dla nieskończenie wielu liczb n.


Przykład C47
Łatwo sprawdzić, że wartości wielomianu W(n)=n2+n+41 są liczbami pierwszymi dla 1n39. Oczywiście 41W(41).


Twierdzenie C48
Niech a,nZ+ i a2. Jeżeli liczba an+1 jest liczbą pierwszą, to a jest liczbą parzystą i n=2m.

Dowód


Twierdzenie C49
Dla dowolnej liczby naturalnej n1 liczba xy jest dzielnikiem wyrażenia xnyn.

Dowód


Twierdzenie C50
Jeżeli n2 oraz an1 jest liczbą pierwszą, to a=2 i n jest liczbą pierwszą.

Dowód




Ciągi arytmetyczne liczb pierwszych

Uwaga C51
Ciągi arytmetyczne liczb pierwszych[11][12] zbudowane z dwóch liczb pierwszych nie są interesujące, bo dowolne dwie liczby tworzą ciąg arytmetyczny. Dlatego będziemy się zajmowali ciągami arytmetycznymi liczb pierwszych o długości n3.

Ponieważ nie da się zbudować ciągu arytmetycznego liczb pierwszych o długości n3, w którym pierwszym wyrazem jest liczba p0=2, to będą nas interesowały ciągi rozpoczynające się od liczby pierwszej p03

Jeżeli do liczby pierwszej nieparzystej dodamy dodatnią liczbę nieparzystą, to otrzymamy liczbę parzystą złożoną, zatem różnica ciągu arytmetycznego d musi być liczbą parzystą, aby zbudowanie jakiegokolwiek ciągu arytmetycznego liczb pierwszych o długości n3 było możliwe.

Istnienie nieskończenie wiele ciągów arytmetycznych liczb pierwszych o długości n=3 pokazano już wiele lat temu[13]. Temat ciągów arytmetycznych liczb pierwszych zyskał na popularności[14] po udowodnieniu przez Bena Greena i Terence'a Tao twierdzenia o istnieniu dowolnie długich (ale skończonych) ciągów arytmetycznych liczb pierwszych[15].


Twierdzenie C52* (Ben Green i Terence Tao, 2004)
Dla dowolnej liczby naturalnej n2 istnieje nieskończenie wiele n-wyrazowych ciągów arytmetycznych liczb pierwszych.



Przykład C53
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości n=3 i n=4.

Pokaż tabele


Przykład C54
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości n=5 i n=6.

Pokaż tabele


Przykład C55
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości n=7 i n=8.

Pokaż tabele


Przykład C56
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości n=9 i n=10.

Pokaż tabele


Twierdzenie C57
Niech nZ+ oraz a,d,k,k0Z. Jeżeli liczby d i n są względnie pierwsze, to reszty r1,r2,,rn z dzielenia n liczb xk postaci

xk=a+kd dla k=k0+1,,k0+n

przez liczbę n są wszystkie różne i tworzą zbiór S={0,1,,n1}. W szczególności wynika stąd, że wśród liczb xk jedna jest podzielna przez n.

Dowód


Twierdzenie C58
Niech dZ+ i niech będzie dany ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości n

pk=p0+kd dla k=0,1,,n1

Z żądania, aby dany ciąg arytmetyczny był ciągiem arytmetycznym liczb pierwszych, wynika, że muszą być spełnione następujące warunki

  • p0d
  • np0
  • P(n1)d
  • jeżeli liczba pierwsza q nie dzieli d, to nq

gdzie P(t) jest iloczynem wszystkich liczb pierwszych nie większych od t.

Dowód


Uwaga C59
Czasami, zamiast pisać „ciąg arytmetyczny liczb pierwszych”, będziemy posługiwali się skrótem PAP od angielskiej nazwy „prime arithmetic progression”. Konsekwentnie zapis PAP-n będzie oznaczał ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości n, a zapis PAP(n,d,q) ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości n, pierwszym wyrazie q i różnicy d.


Uwaga C60
Jakkolwiek sądzimy, że istnieje nieskończenie wiele ciągów arytmetycznych liczb pierwszych rozpoczynających się od dowolnej liczby pierwszej q i o dowolnej długości 3nq, to obecnie jest to tylko nieudowodnione przypuszczenie.

Dlatego nawet dla najmniejszej liczby pierwszej q takiej, że qd nierówność nq, pokazana w twierdzeniu C58, pozostaje nadal tylko oszacowaniem. W szczególności nie możemy z góry przyjmować, że dla liczby n=q znajdziemy taką liczbę d będącą wielokrotnością liczby P(q1) i niepodzielną przez q, że będzie istniał PAP(q,d,q).


Przykład C61
Rozważmy dwie różnice d1=6=23 oraz d2=42=237. Zauważmy, że liczba pierwsza 5 nie dzieli ani d1, ani d2. Co więcej, liczba pierwsza 5 jest najmniejszą liczbą pierwszą, która nie dzieli rozpatrywanych różnic, zatem nierówność n5 zapewnia najmocniejsze oszacowanie długości ciągu n. Łatwo sprawdzamy w zamieszczonych tabelach, że dla d=6 oraz dla d=42 są ciągi o długości 3,4,5, ale nie ma ciągów o długości 6,7,

W szczególności z twierdzenia C58 wynika, że szukając ciągów arytmetycznych liczb pierwszych o określonej długości n, należy szukać ich tylko dla różnic d będących wielokrotnością liczby P(n1).


Zadanie C62
Wiemy, że liczby pierwsze p>3 można przedstawić w jednej z postaci 6k1 lub 6k+1. Pokazać, że jeżeli p0=3, to dwa następne wyrazu rosnącego ciągu arytmetycznego liczb pierwszych są różnych postaci.

Rozwiązanie


Zadanie C63
Wiemy, że liczby pierwsze p>3 można przedstawić w jednej z postaci 6k1 lub 6k+1. Pokazać, że wszystkie wyrazy rosnącego ciągu arytmetycznego liczb pierwszych p0,p1,,pn1, gdzie p05 i n3 muszą być jednakowej postaci.

Rozwiązanie


Zadanie C64
Niech d>0 będzie różnicą ciągu arytmetycznego liczb pierwszych o długości n

pk=p0+kd dla k=0,1,,n1

Pokazać, nie korzystając z twierdzenia C58, że jeżeli liczba pierwsza q nie dzieli d, to nq.

Rozwiązanie


Twierdzenie C65
Niech q będzie liczbą pierwszą, a liczby pierwsze

pk=p0+kd gdzie k=0,1,,q1

tworzą ciąg arytmetyczny o długości q i różnicy d>0.

Równość p0=q zachodzi wtedy i tylko wtedy, gdy qd.

Dowód


Uwaga C66
Niech ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości n ma postać

pk=p0+kd dla k=0,1,,n1

Z udowodnionych wyżej twierdzeń C58 i C65 wynika, że ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości n można podzielić na dwie grupy

  • jeżeli n jest liczbą pierwszą i nd, to P(n1)d oraz p0=n (dla ustalonego d może istnieć tylko jeden ciąg)
  • jeżeli n jest liczbą złożoną lub nd, to P(n)d oraz p0>n

Funkcja P(t) jest iloczynem wszystkich liczb pierwszych nie większych od t.


Przykład C67
Niech różnica ciągu arytmetycznego liczb pierwszych wynosi d=10t, gdzie t1. Zauważmy, że dla dowolnego t liczba 3 jest najmniejszą liczbą pierwszą, która nie dzieli d. Z oszacowania n3 wynika, że musi być n=3.

Jeżeli długość ciągu n=3 i nd, to musi być p0=n=3 i może istnieć tylko jeden PAP dla każdego d. W przypadku t10000 jedynie dla t=1,5,6,17 wszystkie liczby ciągu arytmetycznego (3,3+10t,3+210t) są pierwsze.


Zadanie C68
Znaleźć wszystkie PAP(n,d,p) dla d=2,4,8,10,14,16.

Rozwiązanie


Zadanie C69
Znaleźć wszystkie PAP(n,d,p) dla n=3,5,7,11 i d=P(n1).

Rozwiązanie


Przykład C70
Przedstawiamy przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych, takie że n=p0 dla n=3,5,7,11,13. Zauważmy, że wypisane w tabeli wartości d są wielokrotnościami liczby P(n1).

Pokaż tabelę


Przykład C71
Liczby 3,5,7 są najprostszym przykładem ciągu arytmetycznego kolejnych liczb pierwszych. Zauważmy, że tylko w przypadku n=3 możliwa jest sytuacja, że n=p0=3. Istotnie, łatwo stwierdzamy, że

  • ponieważ p0 i p1kolejnymi liczbami pierwszymi, to p1p0<p0 (zobacz zadanie B22)
  • dla dowolnej liczby pierwszej q5 jest q<P(q1) (zobacz zadanie B26)

Przypuśćmy teraz, że istnieje ciąg arytmetyczny kolejnych liczb pierwszych, taki że n=p05. Mamy

d=p1p0<p0<P(p01)=P(n1)

Zatem P(n1)d, co jest niemożliwe.

Wynika stąd, że poza przypadkiem n=p0=3 ciąg arytmetyczny kolejnych liczb pierwszych musi spełniać warunek P(n)|d, czyli P(n)|(p1p0).

Poniższe tabele przedstawiają przykładowe ciągi arytmetyczne kolejnych liczb pierwszych o długościach n=3,4,5,6 dla rosnących wartości p0. Nie istnieje ciąg arytmetyczny kolejnych liczb pierwszych o długości n=7 dla p0<1013. Prawdopodobnie CPAP-7 pojawią się dopiero dla p01020.

Znane są ciągi arytmetyczne kolejnych liczb pierwszych o długościach n10[16].

Pokaż tabele


Zadanie C72
Uzasadnij przypuszczenie, że ciągów arytmetycznych kolejnych liczb pierwszych o długości n=7 możemy oczekiwać dopiero dla p01020.

Rozwiązanie



Uzupełnienie

Twierdzenie C73 (lemat Bézouta)
Jeżeli liczby całkowite a i b nie są jednocześnie równe zeru, a największy wspólny dzielnik tych liczb jest równy D, to istnieją takie liczby całkowite x,y, że

ax+by=D
Dowód


Twierdzenie C74 (lemat Euklidesa)
Niech p będzie liczbą pierwszą oraz a,b,dZ.

  • jeżeli dab i liczba d jest względnie pierwsza z a, to db
  • jeżeli pab, to pa lub pb
Dowód


Twierdzenie C75
Niech a,b,mZ. Jeżeli am i bm oraz gcd(a,b)=1, to abm.

Dowód


Twierdzenie C76
Niech a,b,cZ. Równanie ax+by=c ma rozwiązanie wtedy i tylko wtedy, gdy największy wspólny dzielnik liczb a i b jest dzielnikiem liczby c.

Dowód


Uwaga C77
Z twierdzenia C76 wynika, że szukając rozwiązań równania Ax+By=C w liczbach całkowitych, powinniśmy

  • obliczyć największy wspólny dzielnik D liczb A i B
  • jeżeli D>1, należy sprawdzić, czy D|C
  • jeżeli DC, to równanie Ax+By=C nie ma rozwiązań w liczbach całkowitych
  • jeżeli D|C, należy podzielić obie strony równania Ax+By=C przez D i przejść do rozwiązywania równania równoważnego ax+by=c, gdzie a=AD, b=BD, c=CD, zaś największy wspólny dzielnik liczb a i b jest równy 1.


Twierdzenie C78
Niech a,b,cZ. Jeżeli liczby a i b są względnie pierwsze, to równanie

ax+by=c

ma nieskończenie wiele rozwiązań w liczbach całkowitych.

Jeżeli para liczb całkowitych (x0,y0) jest jednym z tych rozwiązań, to wszystkie pozostałe rozwiązania całkowite można otrzymać ze wzorów

x=x0+bt
y=y0at

gdzie t jest dowolną liczbą całkowitą.

Dowód


Przykład C79
Rozwiązania równania

ax+by=c

gdzie gcd(a,b)=1, które omówiliśmy w poprzednim twierdzeniu, najłatwiej znaleźć korzystając w PARI/GP z funkcji gcdext(a, b). Funkcja ta zwraca wektor liczb [x0, y0, d], gdzie d=gcd(a,b), a liczby x0 i y0 są rozwiązaniami równania

ax0+by0=gcd(a,b)

Ponieważ założyliśmy, że gcd(a,b)=1, to łatwo zauważmy, że

a(cx0)+b(cy0)=c

Zatem para liczb całkowitych (cx0,cy0) jest jednym z rozwiązań równania

ax+by=c

i wszystkie pozostałe rozwiązania uzyskujemy ze wzorów

x=cx0+bt
y=cy0at

Niech a=7 i b=17. Funkcja gcdext(7,17) zwraca wektor [5, -2, 1], zatem rozwiązaniami równania 7x+17y=1 są liczby

x=5+17t
y=27t

A rozwiązaniami równania 7x+17y=10 są liczby

x=50+17t
y=207t








Przypisy

  1. Korzystamy w tym momencie z zasady dobrego uporządkowania zbioru liczb naturalnych, która stwierdza, że każdy niepusty podzbiór zbioru liczb naturalnych zawiera element najmniejszy. (Wiki-pl), (Wiki-en)
  2. Określenie, że „liczba n jest postaci ak+b”, jest jedynie bardziej czytelnym (obrazowym) zapisem stwierdzenia, że reszta z dzielenia liczby n przez a wynosi b. Zapis „liczba n jest postaci ak1” oznacza, że reszta z dzielenia liczby n przez a wynosi a1.
  3. Wikipedia, Linnik's theorem, (Wiki-en)
  4. MathWorld, Linnik's Theorem. (MathWorld)
  5. Yuri Linnik, On the least prime in an arithmetic progression. I. The basic theorem, Mat. Sb. (N.S.) 15 (1944) 139–178.
  6. Yuri Linnik, On the least prime in an arithmetic progression. II. The Deuring-Heilbronn phenomenon, Mat. Sb. (N.S.) 15 (1944) 347–368.
  7. Triantafyllos Xylouris, Über die Nullstellen der Dirichletschen L-Funktionen und die kleinste Primzahl in einer arithmetischen Progression, Bonner Mathematische Schriften, vol. 404, Univ. Bonn, 2011, Diss.
  8. Enrico Bombieri, John B. Friedlander and Henryk Iwaniec, Primes in Arithmetic Progressions to Large Moduli. III, Journal of the American Mathematical Society 2 (1989) 215-224
  9. Paul Turán, Über die Primzahlen der arithmetischen Progression, Acta Sci. Szeged 8 (1937), 226-235
  10. Samuel S. Wagstaff, Jr., Greatest of the Least Primes in Arithmetic Progressions Having a Given Modulus, Mathematics of Computation Vol. 33, No. 147 (1979), 1073-1080
  11. Wikipedia, Primes in arithmetic progression, (Wiki-en)
  12. MathWorld, Prime Arithmetic Progression, (LINK)
  13. J. G. van der Corput, Über Summen von Primzahlen und Primzahlquadraten, Mathematische Annalen, 116 (1939) 1-50, (LINK)
  14. Wikipedia, Largest known primes in AP, (Wiki-en)
  15. Ben Green and Terence Tao, The Primes Contain Arbitrarily Long Arithmetic Progressions., Ann. of Math. (2) 167 (2008), 481-547, (LINK1), Preprint. 8 Apr 2004, (LINK2)
  16. Wikipedia, Primes in arithmetic progression - Largest known consecutive primes in AP, (Wiki-en)
  17. Henryk Dąbrowski, Twierdzenie Czebyszewa o liczbie pierwszej między n i 2n - Uwagi do twierdzenia, (LINK)