Pederaści i lesbijki – cud uzdrowienia
Związek kobiety i mężczyzny ma na celu spłodzenie, urodzenie i wychowanie potomstwa. Dlatego i tylko dlatego podlega szczególnej ochronie i jest nazywany małżeństwem.[1]
Czy pederaści i lesbijki nie potrafią być szczęśliwi, jeśli ich związek nie zostanie nazwany małżeństwem? Wydaje się, że nie potrafią i należy zwrócić uwagę, że jest to znakomity dowód jak bardzo chorzy są ci ludzie. Najwyraźniej zboczenie seksualne w jakiś sposób zaburza funkcjonowanie mózgu jako całości i oni też chcą być małżonkami, żoną i mężem, matką i ojcem. Takie zachowania są charakterystyczne dla wieku dziecięcego - my też chcemy się pobawić tak, jak wy. Sądzę, że przypadek homoseksualizmu kwalifikuje się coraz bardziej do badania psychiatrycznego niż seksuologicznego. Zauważmy, że dojrzałość seksualna u osób heteroseksualnych nie jest jedynie umiejętnością zaspokajania popędu seksualnego. Dojrzałości seksualnej towarzyszy tutaj zawsze odpowiedzialność za partnera i ewentualne potomstwo.
Przypuszczalnie właśnie brak poczucia odpowiedzialności za efekt swoich seksualnych działań powoduje u homoseksualistów pewien stopień zdziecinnienia i nigdy nie osiągają oni pełni osobniczego rozwoju. Warto wskazać też inne, cechujące pederastów i lesbijki zachowania, typowe dla wieku dziecięcego:
1) zależność od zachowania i postępowania ważnego dorosłego
Przykłady: wymuszanie zmiany słów pederasta (słowo „brzydkie”) na gej (słowo „ładne”). Domaganie się usuwania słów opisujących odmienność seksualną. Domaganie się tolerancji i akceptacji od innych. Domaganie się przywilejów (nazywanych przez nich prawami), które sprawią, że będą traktowani „na równi” z osobami heteroseksualnymi. Myślenie magiczne: kiedy „ważni dorośli” PRZEGŁOSUJĄ, że zboczenie już zboczeniem nie jest, to ono NAPRAWDĘ przestanie być zboczeniem.
2) obnażanie się (ekshibicjonizm dziecięcy) oraz przyleganie fizyczne, przytulanie, obłapianie się.
Przykłady: wystarczy wyszukać grafiki związane z hasłami „Parada Równości” lub „WorldPride”, aby zobaczyć, że jednym z istotnych elementów tych parad jest eksponowanie własnego nagiego lub prawie nagiego ciała. Fizyczna bliskość pederastów i lesbijek jest przedstawiania w sposób wulgarny i bezpośredni. Dojrzałe osoby heteroseksualne nigdy tak nie postępują i starają się kontakty seksualne realizować poza wzrokiem osób postronnych.
3) poświęcanie dużo uwagi pielęgnacji swojego ciała
4) celowe i świadome wykonywanie czynności, które denerwują i drażnią innych
Przykłady: żądają zmiany treści w szkolnych podręcznikach tak, aby przedstawiały „różne wzorce RODZINY”, jakkolwiek to nie ich dzieci w tych szkołach się uczą! Profanowanie katolickich świątyń ceremoniami pseudoślubów, w których biorą udział obnażone osoby wznosząc antykatolickie i antypapieskie hasła.
5) traktowanie parad równości i marszów jako okazji do „dobrej zabawy”
Przykład: w języku angielskim słowo gay, pierwotnie oznaczało: wesoły, radosny, zabawny, barwny, kolorowy.
6) domaganie się (z dziecięcym uporem) spełnienia ich coraz większych żądań, bo w przeciwnym wypadku „będą płakać”, pokazywać swoją krzywdę całemu światu i terroryzować społeczeństwo wulgarnymi paradami równości.
Przykłady: domagają się, aby młodzież w całej Polsce uczyła się o ich upodobaniach seksualnych. Twierdzą, że brak zainteresowania ich zboczonym sposobem zaspokajania popędu płciowego wynika jedynie z homofobii, a w rzeczywistości jest to sposób bardzo interesujący i wszyscy powinni z radością oglądać i podziwiać ich „miłość”. Twierdzą, że wstręt do homoseksualizmu jest wyuczony i stąd wynika ich wrogość wobec Kościoła Katolickiego. W styczniu 2005, z okazji 60 rocznicy wyzwolenia obozu Auschwitz, przedłożono w Parlamencie Europejskim projekt rezolucji, w której wymieniono ofiary obozu w następującej kolejności: Żydzi, Romowie, homoseksualiści, (jakby byli narodem), Polacy i inne narodowości. W rzeczywistości homoseksualistów w Auschwitz zginęło niewielu, bowiem Niemców nie interesowały zboczenia podludzi – tych mordowano za to, że byli podludźmi.
Zauważmy, jak odmiennie zachowują się pederaści i lesbijki w porównaniu do osób heteroseksualnych. Homoseksualiści jak dzieci organizują Parady Równości, a ich jedyny cel, to walka o uzyskanie społecznego statusu identycznego z osobami hetero i dobra zabawa. Nie zważają przy tym, że ich zachowanie jest odbierane jako wulgarne i narusza uczucia innych osób. Nawet fakt, że mogą w ten sposób wyrządzić krzywdę dzieciom i osobom nieletnim ich nie interesuje – przecież to nie ich dzieci, a oni dzieci nigdy nie będą mieli! Nie będą odpowiadali za ich przyszłość i nie będą niepokoili się, czy ich pociechy nie są narażone na złe przykłady i złe wzorce zachowań. Egoizm i pustka duchowa w czystej postaci. Podkreślmy, że osoby heteroseksualne zachowują się odmiennie (!), biorą udział w Marszach Niepodległości (lub podobnych), gdzie starają się wyrazić swoje zaniepokojenie stanem państwa, bo ten stan rzutuje na możliwości utrzymania ich dzieci i przyszłość ich potomstwa.
Z tego powodu zboczenia seksualne spotkały się z tak ciepłym przyjęciem przez postępowe władze wszystkich krajów – oto powstała prawdziwie zadowolona grupa społeczna. Niewiele wymagająca od państwa, niezbyt troszcząca się o tego państwa przyszłość, a wystarczy jej dać kilka nic nie kosztujących zapisów prawnych, aby swoje szczęście i radość demonstrowała na ulicach pokazując jak piękna, cudowna i wspaniała jest kolorowa, niepodległa Polska. Jak każda mniejszość, pederaści i lesbijki wiszą u klamki swego dobroczyńcy – władzy, która realizuje w ten prosty sposób rzymską zasadę „divide et impera”.
Nie sposób nie zauważyć tutaj, że cudownemu uzdrowieniu homoseksualistów poprzez odgórne wykreślenie tej choroby z listy chorób przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne w 1974 roku towarzyszyło pojawienie się nowej jednostki chorobowej – homofobii. Uleczono kilka procent, wpędzając w chorobę kilkadziesiąt, co daje zajęcie zainteresowanym lekarzom na wiele lat. O skreśleniu z listy chorób nie zadecydowały badania naukowe, a głosowanie przeprowadzone wśród psychiatrów. Wiemy, że 5854 osób było za oraz 3810 było przeciw, skąd wynika, że za wykreśleniem opowiedziało się 58% głosujących. Patrząc na przyjętą metodę podejmowania decyzji stwierdzam, że należałoby uświadomić amerykańskim psychiatrom, iż nauka nie jest demokracją, bowiem o prawdzie nie rozstrzyga się przez głosowanie. W związku z powyższym decyzja o wykreśleniu homoseksualizmu z listy chorób jest nieważna od samego początku i nie jest dla nikogo wiążąca.
Przypisy
Polecam
Homoseksualizm w klasyfikacji DSM
Artykuł o okolicznościach usunięcia homoseksualizmu z listy chorób
Zagrożenia zdrowia związane z seksem homoseksualnym – dr med. John R. Diggs, Jr.