12.03.2022
Ciągi nieskończone
Definicja C1
Niech . Jeżeli każdej liczbie przypiszemy pewną liczbę rzeczywistą , to powiemy, że liczby tworzą ciąg nieskończony.
Uwaga C2
Ciąg nieskończony będziemy oznaczać . Często, o ile nie będzie prowadziło to do nieporozumień, ciąg nieskończony będziemy nazywać po prostu ciągiem.
Definicja C3
Niech . Ciąg będziemy nazywali
- ciągiem rosnącym, jeżeli dla każdego jest
- ciągiem malejącym, jeżeli dla każdego jest
Ciągi rosnące dzielimy na
- ciągi silnie rosnące, jeżeli dla każdego jest
- ciągi słabo rosnące, jeżeli istnieją takie , że
Ciągi malejące dzielimy na
- ciągi silnie malejące, jeżeli dla każdego jest
- ciągi słabo malejące, jeżeli istnieją takie , że
Definicja C4
Niech . Liczbę będziemy nazywali granicą ciągu , jeżeli dla dowolnego w przedziale znajdują się prawie wszystkie wyrazy ciągu (to znaczy wszystkie poza co najwyżej skończoną ilością).
Uwaga C5
1) sens definicji jest taki: jeżeli liczba jest granicą ciągu , to dla dowolnie małego , poza przedziałem może się znaleźć co najwyżej skończona ilość wyrazów ciągu
2) słabsze żądanie, aby w przedziale znajdowała się nieskończona ilość wyrazów ciągu nie prowadzi do poprawnej definicji granicy. Przykładowo, w przedziale znajduje się nieskończenie wiele wyrazów ciągu , ale ani liczba , ani liczba nie są granicami tego ciągu. O ciągu mówimy, że nie ma granicy.
3) ze względu na równoważność warunków
definicja C4 może być wypowiedziana następująco
Definicja C6
Liczbę będziemy nazywali granicą ciągu , jeżeli dla dowolnego prawie wszystkie wyrazy ciągu spełniają warunek .
Definicja C7
Ciąg mający granicę (w rozumieniu definicji C4 lub C6) będziemy nazywali ciągiem zbieżnym, a fakt ten zapisujemy symbolicznie następująco
- lub
(od łacińskiego słowa limes oznaczającego granicę).
Zauważmy jeszcze, że wprost z definicji granicy wynika
Twierdzenie C8
- 1.
- 2.
- 3.
Dowód
Punkt 1.
Prawdziwość twierdzenia wynika ze względu na identyczność warunków, które muszą spełniać prawie wszystkie wyrazy ciągu
Punkt 2.
Jest to jedynie szczególny przypadek punktu 1. dla .
Punkt 3.
Dla dowolnych liczb prawdziwa jest nierówność
Wynika stąd, że jeżeli dla prawie wszystkich wyrazów ciągu spełniona jest nierówność , to tym bardziej prawdą jest, że
□
Twierdzenie C9 (twierdzenie o trzech ciągach)
Jeżeli istnieje taka liczba całkowita , że dla każdego jest spełniony warunek
oraz
to .
Dowód
Niech będzie dowolną, ustaloną liczbą większą od . Z założenia prawie wszystkie wyrazy ciągu spełniają warunek . Możemy założyć, że są to wszystkie wyrazy, poczynając od wyrazu . Podobnie prawie wszystkie wyrazy ciągu spełniają warunek i podobnie możemy założyć, że są to wszystkie wyrazy, poczynając od wyrazu
Nierówność jest spełniona dla wszystkich wyrazów, poczynając od , zatem oznaczając przez największą z liczb , , , możemy napisać, że o ile , to spełnione są jednocześnie nierówności
Z powyższych nierówności wynika natychmiast następujący ciąg nierówności
Co oznacza, że dla zachodzi
Czyli prawie wszystkie wyrazy ciągu spełniają warunek . Co kończy dowód.
□
Bez dowodu podamy kilka ważnych twierdzeń.
Twierdzenie C10*
Jeżeli istnieje taka liczba całkowita i rzeczywista , że dla każdego jest
- oraz
to ciąg jest zbieżny.
Inaczej mówiąc: ciąg rosnący i ograniczony od góry jest zbieżny.
Twierdzenie C11*
Jeżeli istnieje taka liczba całkowita i rzeczywista , że dla każdego jest
- oraz
to ciąg jest zbieżny.
Inaczej mówiąc: ciąg malejący i ograniczony od dołu jest zbieżny.
Twierdzenie C12*
Jeżeli oraz , gdzie są dowolnymi liczbami rzeczywistymi, to
Jeżeli dodatkowo dla każdego jest i , to
- 3.
Twierdzenie C13
Jeżeli , zaś ciąg jest ograniczony, czyli istnieje taka liczba , że dla każdej wartości prawdziwa jest nierówność , to
Dowód
Wystarczy pokazać, że (zobacz twierdzenie C8 p.2)
Z założenia prawdziwe jest oszacowanie
Zatem z twierdzenia o trzech ciągach otrzymujemy natychmiast, że
Co kończy dowód.
□
Twierdzenie C14
Dla i prawdziwa jest nierówność
Dowód
Wzór jest prawdziwy dla . Zakładając, że i korzystając ze wzoru dwumianowego, mamy dla
-
Co należało pokazać.
□
Twierdzenie C15
Jeżeli , to .
Dowód
Dla możemy napisać , gdzie , wtedy z twierdzenia C14 otrzymujemy
Z twierdzenia o trzech ciągach dostajemy natychmiast (dla )
W przypadku gdy , możemy napisać , gdzie , wtedy ze względu na udowodniony wyżej rezultat
Jeżeli , to dla każdego . Co kończy dowód.
□
Twierdzenie C16
Jeżeli prawie wszystkie wyrazy ciągu ciągu spełniają warunek , to
Dowód
Z założenia dla prawie wszystkich wyrazów ciągu jest
Zatem dla prawie wszystkich wyrazów ciągu mamy
Z twierdzenia C15 wiemy, że , zatem na podstawie twierdzenia o trzech ciągach otrzymujemy natychmiast
□
Twierdzenie C17
Następujące ciągi są silnie rosnące i zbieżne
Dowód
Punkt 1
W twierdzeniu A6 pokazaliśmy, że ciąg
jest silnie rosnący i ograniczony od góry. Zatem z twierdzenia C10 wynika, że jest zbieżny. Liczbę będącą granicą tego ciągu oznaczamy literą , jest ona podstawą logarytmu naturalnego.
Punkt 2
Pokażemy najpierw, że ciąg jest silnie rosnący. Musimy pokazać, że prawdziwa jest nierówność
Łatwo sprawdzamy prawdziwość nierówności dla . Załóżmy teraz, że . Przekształcając,
otrzymujemy nierówność równoważną,
którą już łatwo udowodnić, bo
Ponieważ dla każdego jest (bo iloczyn liczb mniejszych od nie może być liczbą większą do jedności), to z twierdzenia C10 wynika, że ciąg ten jest zbieżny. Zatem możemy napisać
Rozważmy teraz iloczyn wypisanych w twierdzeniu ciągów
Łatwo widzimy, że ciąg jest podciągiem ciągu , zatem jest ograniczony i dla spełniony jest układ nierówności
Z twierdzenia C16 dostajemy
Z twierdzenia C12 p. 2 wynika natychmiast, że
Zatem .
□
Twierdzenie C18
Dla prawdziwe są następujące nierówności
Dowód
Ponieważ ciąg jest silnie rosnący, to
Logarytmując powyższą nierówność, mamy
Stąd wynika natychmiast, że
Ponieważ ciąg również jest silnie rosnący, to postępując analogicznie, dostajemy
Przekształcając otrzymane wzory, otrzymujemy
oraz
□
Liczby pierwsze w ciągach arytmetycznych
Twierdzenie C19
Każda liczba naturalna jest liczbą pierwszą lub iloczynem liczb pierwszych.
Dowód
Pierwszy sposób
Przypuśćmy, że istnieją liczby naturalne większe od , które nie są liczbami pierwszymi ani nie są iloczynami liczb pierwszych. Niech oznacza najmniejszą[1] z takich liczb. Z założenia nie jest liczbą pierwszą, zatem może być zapisana w postaci , gdzie liczby są liczbami naturalnymi mniejszymi od .
Ponieważ jest najmniejszą liczbą naturalną, która nie jest liczbą pierwszą ani nie jest iloczynem liczb pierwszych, to liczby i muszą być liczbami złożonymi, ale jako mniejsze od są one iloczynami liczb pierwszych, zatem i liczba musi być iloczynem liczb pierwszych.
Uzyskana sprzeczność dowodzi, że nasze przypuszczenie jest fałszywe.
Drugi sposób
Indukcja matematyczna. Twierdzenie jest oczywiście prawdziwe dla .
Zakładając, że twierdzenie jest prawdziwe dla wszystkich liczb naturalnych , dla liczby mamy dwie możliwości
- jest liczbą pierwszą (wtedy twierdzenie jest prawdziwe w sposób oczywisty)
- jest liczbą złożoną wtedy, , gdzie ; zatem na podstawie założenia indukcyjnego liczby i są liczbami pierwszymi lub iloczynami liczb pierwszych, czyli jest iloczynem liczb pierwszych.
Co należało pokazać.
□
Twierdzenie C20 (Euklides, IV w. p.n.e.)
Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych.
Dowód
Przypuśćmy, że istnieje jedynie skończona ilość liczb pierwszych . Wtedy liczba jest większa od jedności i z twierdzenia C19 wynika, że posiada dzielnik będący liczbą pierwszą, ale jak łatwo zauważyć żadna z liczb pierwszych nie jest dzielnikiem liczby . Zatem istnieje liczba pierwsza będąca dzielnikiem pierwszym liczby i różna od każdej z liczb . Co kończy dowód.
□
Twierdzenie C21
Jeżeli liczba naturalna jest postaci [2], to ma dzielnik postaci będący liczbą pierwszą.
Dowód
Jeżeli jest liczbą pierwszą, to twierdzenie jest dowiedzione. Zbadajmy zatem sytuację gdy jest liczbą złożoną. Z założenia jest liczbą nieparzystą, zatem możliwe są trzy typy iloczynów
Widzimy, że liczba złożona postaci jest iloczynem liczb postaci i . Wynika stąd natychmiast, że liczba złożona postaci posiada dzielnik postaci . Niech oznacza najmniejszy dzielnik liczby postaci . Pokażemy, że jest liczbą pierwszą. Istotnie, gdyby była liczbą złożoną, to miałaby dzielnik postaci i byłoby , wbrew założeniu, że jest najmniejszym dzielnikiem liczby postaci . Co kończy dowód.
□
Twierdzenie C22
Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych postaci .
Dowód
Przypuśćmy, że istnieje tylko skończona ilość liczb pierwszych postaci . Niech będą to liczby . Liczba
jest postaci i jak wiemy z twierdzenia C21, ma dzielnik pierwszy postaci . Ale jak łatwo zauważyć, żadna z liczb nie dzieli liczby . Zatem istnieje liczba pierwsza postaci różna od każdej z liczb . Otrzymana sprzeczność kończy dowód.
□
Twierdzenie C23
Jeżeli liczba naturalna jest postaci , to ma dzielnik postaci będący liczbą pierwszą.
Dowód
Jeżeli jest liczbą pierwszą, to twierdzenie jest dowiedzione. Zbadajmy sytuację gdy jest liczbą złożoną. Z twierdzenia C19 wiemy, że w tym przypadku liczba będzie iloczynem liczb pierwszych. Zauważmy, że nieparzyste liczby pierwsze mogą być jedynie postaci lub (liczba jest liczbą złożoną). Ponieważ iloczyn liczb postaci
jest liczbą postaci , to w rozkładzie liczby na czynniki pierwsze musi pojawić się przynajmniej jeden czynnik postaci . Co kończy dowód.
□
Twierdzenie C24
Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych postaci .
Dowód
Przypuśćmy, że istnieje tylko skończona ilość liczb pierwszych postaci . Niech będą to liczby . Liczba
jest postaci i jak wiemy z twierdzenia C23 ma dzielnik pierwszy postaci . Ale jak łatwo zauważyć żadna z liczb nie dzieli liczby . Zatem istnieje liczba pierwsza postaci różna od każdej z liczb . Otrzymana sprzeczność kończy dowód.
□
Twierdzenie C25
Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych postaci .
Dowód
Jeżeli jest liczbą parzystą, to otrzymujemy ciąg liczb parzystych
w którym jedynie liczba jest liczbą pierwszą (dla ).
Jeżeli jest liczbą nieparzystą, to otrzymujemy ciąg liczb nieparzystych
o którym wiemy, że zawiera nieskończenie wiele liczb pierwszych (zobacz twierdzenie C24). Zatem w ciągu arytmetycznym postaci występuje nieskończenie wiele liczb pierwszych.
□
Uwaga C26
Zauważmy, że liczby postaci to wszystkie liczby nieparzyste dodatnie. Ponieważ wszystkie liczby pierwsze (poza liczbą ) są liczbami nieparzystymi, to wśród liczb postaci występuje nieskończenie wiele liczb pierwszych.
Wszystkie omówione wyżej przypadki ciągów arytmetycznych: , , i , w których występuje nieskończona ilość liczb pierwszych są szczególnymi przypadkami udowodnionego w 1837 roku twierdzenia
Twierdzenie C27* (Peter Gustav Lejeune Dirichlet, 1837)
Niech i . Jeżeli liczby i są względnie pierwsze, to w ciągu arytmetycznym występuje nieskończenie wiele liczb pierwszych.
Uwaga C28
Dowód twierdzenia Dirichleta jest bardzo trudny. Natomiast bardzo łatwo można pokazać, że dowolny ciąg arytmetyczny zawiera nieskończenie wiele liczb złożonych. Istotnie, jeżeli liczby nie są względnie pierwsze, to wszystkie wyrazy ciągu są liczbami złożonymi. Jeżeli są względnie pierwsze i to wystarczy przyjąć . Jeżeli są względnie pierwsze i , to wystarczy przyjąć , wtedy
Uwaga C29
Wiemy już, że w przypadku gdy liczby i są względnie pierwsze, to w ciągu arytmetycznym występuje nieskończenie wiele liczb pierwszych. Pojawia się pytanie o to, czy możliwe jest oszacowanie najmniejszej liczby pierwszej w takim ciągu. Jakkolwiek przypuszczamy, że prawdziwe jest oszacowanie , to stan naszej obecnej wiedzy ujmuje twierdzenie Linnika[3][4][5][6], które podajemy niżej. Trzeba było ponad pół wieku wysiłku wielu matematyków, aby pokazać, że w twierdzeniu Linnika możemy przyjąć [7]. Bombieri, Friedlander i Iwaniec udowodnili[8], że dla prawie wszystkich liczb prawdziwe jest oszacowanie .
Twierdzenie C30* (Jurij Linnik, 1944)
Niech i oznacza najmniejszą liczbę pierwszą w ciągu arytmetycznym , gdzie . Jeżeli i , to istnieją takie stałe i , że dla wszystkich prawdziwe jest oszacowanie
Zadanie C31
Pokazać, że istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych zakończonych cyframi 99, przykładowo 199, 499, 599, 1399, 1499, ...
Rozwiązanie
Wszystkie liczby naturalne zakończone cyframi możemy zapisać w postaci , gdzie . Ponieważ ciąg jest ciągiem arytmetycznym, a liczby i są względnie pierwsze, to na podstawie twierdzenia Dirichleta stwierdzamy, że istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych zakończonych cyframi .
□
Definicja C32
Niech będzie liczbą całkowitą. Wartość funkcji jest równa ilości liczb pierwszych nie większych od , które przy dzieleniu przez dają resztę .
Uwaga C33
Zauważmy, że w twierdzeniu Dirichleta na liczby oraz nałożone są minimalne warunki: i . Sytuacja w przypadku funkcji jest odmienna – tutaj mamy oraz . Jest tak dlatego, że podział liczb pierwszych, który odzwierciedla funkcja jest podziałem pierwotnym, a twierdzenie Dirichleta jest tylko jego uzasadnieniem. Podział
liczb pierwszych musi być też precyzyjnie określony, tak aby zachodził naturalny związek
Oczywiście nie przeszkadza to w liczeniu liczb pierwszych w dowolnym ciągu arytmetycznym. Niech na przykład
- gdzie
Ilość liczb pierwszych w ciagu jest równa
Zadanie C34
Pokazać, że dla dowolnej liczby całkowitej
- wśród liczb naturalnych zawsze można wskazać kolejnych liczb, które są złożone
- w ciągu arytmetycznym , gdzie liczby i są względnie pierwsze, zawsze można wskazać kolejnych wyrazów, które są złożone
Rozwiązanie
Punkt 1.
W przypadku liczb naturalnych, łatwo widzimy, że kolejne liczby
są liczbami złożonymi. Co oznacza, że dla dowolnej liczby naturalnej zawsze możemy wskazać taką liczbę , że .
Punkt 2.
W przypadku ciągu arytmetycznego rozważmy kolejne wyrazy ciągu począwszy od wskaźnika
Łatwo zauważamy, że dla wyrazy ciągu arytmetycznego są liczbami złożonymi. Istotnie, niech wtedy
i liczba dzieli iloczyn dla . Co należało pokazać.
Wiemy, że jeżeli liczby i są względnie pierwsze, to w ciągu występuje nieskończenie wiele liczb pierwszych. Niech będą to liczby . Uzyskany rezultat oznacza, że dla dowolnej liczby naturalnej zawsze możemy wskazać taką liczbę , że
□
Przykład C35
Rozważmy ciąg arytmetyczny i wskaźnik
Trzynaście wyrazów tego szeregu dla , gdzie to oczywiście liczby złożone, ale wyrazy dla i są liczbami pierwszymi.
Przeszukując ciąg możemy łatwo znaleźć, że pierwsze trzynaście kolejnych wyrazów złożonych pojawia się już dla .
Twierdzenie C36
Jeżeli , to istnieje kolejnych liczb naturalnych, wśród których znajduje się dokładnie liczb pierwszych.
Dowód
Warunek nie wynika z potrzeb dowodu, a jedynie pomija sytuacje nietypowe, których twierdzenie nie obejmuje. Zawsze istnieje jedna liczba naturalna, która jest liczbą pierwszą i łatwo możemy wskazać dwie kolejne liczby naturalne będące liczbami pierwszymi.
Niech . Wartość funkcji
jest równa ilości liczb pierwszych wśród kolejnych liczb naturalnych od liczby do liczby .
Uwzględniając, że wypisane niżej wyrażenia w nawiasach kwadratowych mogą przyjmować jedynie dwie wartości lub , dostajemy
Ponadto mamy
- bo
- bo liczby są liczbami złożonymi
Ponieważ wartości funkcji mogą zmieniać się tylko o , lub , to musi przyjmować wszystkie wartości całkowite od do . Wynika stąd, że istnieje taka liczba , że , gdzie .
Fragment wykresu funkcji . Widzimy, że dla po raz pierwszy mamy , a funkcja przyjmuje wszystkie wartości całkowite od do .
□
Przykład C37
Czytelnik może łatwo sprawdzić, że ciąg stu kolejnych liczb całkowitych zawiera dokładnie liczb pierwszych.
Zadanie C38
Pokazać, nie korzystając z twierdzenia C36, że istnieje kolejnych liczb naturalnych, wśród których jest dokładnie jedna liczba pierwsza.
Rozwiązanie
Zauważmy, że kolejnych liczb naturalnych
nie zawiera żadnej liczby pierwszej. Wielokrotnie zmniejszając wszystkie wypisane wyżej liczby o jeden, aż do chwili, gdy pierwsza z wypisanych liczb będzie liczbą pierwszą uzyskamy kolejnych liczb naturalnych, wśród których jest dokładnie jedna liczba pierwsza.
Uwaga: dopiero liczba jest pierwsza.
□
Zadanie C39
Pokazać, że istnieje kolejnych liczb naturalnych postaci , wśród których jest dokładnie liczb pierwszych.
Rozwiązanie
Rozwiązywanie zadania rozpoczniemy od dwóch spostrzeżeń
- wśród pierwszych liczb naturalnych postaci jest liczb pierwszych
- w ciągu istnieją dowolnie długie przedziały pozbawione liczb pierwszych (zobacz zadanie C34), zatem istnieje kolejnych liczb naturalnych postaci , wśród których nie ma ani jednej liczby pierwszej
Pierwsze spostrzeżenie pokazuje, że rozwiązanie problemu jest potencjalnie możliwe. Rozwiązanie mogłoby nie istnieć, gdybyśmy szukali liczb naturalnych postaci wśród których jest, powiedzmy, liczb pierwszych.
Drugie spostrzeżenie mówi nam, że ilość liczb pierwszych wśród kolejnych liczb naturalnych postaci zmienia się od do . Analiza przebiegu tych zmian jest kluczem do dowodu twierdzenia.
Zbadajmy zatem, jak zmienia się ilość liczb pierwszych wśród kolejnych liczb naturalnych postaci . Rozważmy ciąg , gdzie
Liczby pierwsze zostały pogrubione.
Niech będzie fragmentem ciągu rozpoczynającym się od -tego wyrazu ciągu i złożonym z kolejnych wyrazów ciągu . Przykładowo mamy
Musimy zrozumieć, jak przejście od ciągu do ciągu
wpływa na ilość liczb pierwszych w tych ciągach.
- jeżeli najmniejszy wyraz ciągu jest liczbą złożoną, to po przejściu do ciągu ilość liczb pierwszych w tym ciągu w stosunku do ilości liczb pierwszych w ciągu może
- pozostać bez zmian (w przypadku, gdy największy wyraz ciągu jest liczbą złożoną)
- zwiększyć się o jeden (w przypadku, gdy największy wyraz ciągu jest liczbą pierwszą)
- jeżeli najmniejszy wyraz ciągu jest liczbą pierwszą, to po przejściu do ciągu ilość liczb pierwszych w tym ciągu w stosunku do ilości liczb pierwszych w ciągu może
- zmniejszyć się o jeden (w przypadku, gdy największy wyraz ciągu jest liczbą złożoną)
- pozostać bez zmian (w przypadku, gdy największy wyraz ciągu jest liczbą pierwszą)
Wynika stąd, że przechodząc od ciągu do ciągu ilość liczb pierwszych może się zmienić o , lub . Z drugiego ze spostrzeżeń uczynionych na początku dowodu wynika istnienie takiej liczby , że wśród ciągów
ilość liczb pierwszych będzie przyjmowała wszystkie możliwe wartości od liczby do liczby . Co zapewnia istnienie takich kolejnych liczb naturalnych postaci , że wśród nich jest dokładnie liczb pierwszych.
□
Twierdzenie C40
Niech oraz i . Jeżeli liczby oraz są względnie pierwsze, to istnieje kolejnych liczb postaci , wśród których znajduje się dokładnie liczb pierwszych.
Dowód
Twierdzenie można udowodnić uogólniając dowód twierdzenia C36 lub wykorzystując metodę zastosowaną w rozwiązaniu zadania C39.
□
Zadanie C41
Niech będzie liczbą pierwszą. Pokazać, że w ciągu występują kwadraty wszystkich liczb pierwszych .
Rozwiązanie
Wiemy, że liczby pierwsze nieparzyste mogą być postaci lub . Ponieważ
zatem kwadraty liczb pierwszych są postaci i nie mogą występować w ciągu postaci .
□
Zadanie C42
Dany jest ciąg arytmetyczny , gdzie liczby i są względnie pierwsze. Pokazać, że
- jeżeli liczba pierwsza dzieli , to żaden wyraz ciągu nie jest podzielny przez
- jeżeli liczba pierwsza nie dzieli , to istnieje nieskończenie wiele wyrazów ciągu , które są podzielne przez
Rozwiązanie
Punkt 1.
Zauważmy, że liczby i są względnie pierwsze, zatem liczba pierwsza nie może jednocześnie dzielić liczb i . Ponieważ z założenia , to wynika stąd, że nie dzieli . Jeśli tak, to
i nie dzieli żadnej liczby postaci .
Punkt 2.
Pierwszy sposób
Niech . Przypuśćmy, że dla pewnych różnych liczb naturalnych takich, że liczby oraz dają tę samą resztę przy dzieleniu przez liczbę pierwszą . Zatem różnica tych liczb jest podzielna przez
czyli
Ponieważ to na mocy lematu Euklidesa (twierdzenie C72), mamy
co jest niemożliwe, bo .
Zatem reszty są wszystkie różne, a ponieważ jest ich , czyli tyle ile jest różnych reszt z dzielenia przez liczbę , to zbiór tych reszt jest identyczny ze zbiorem reszt z dzielenia przez , czyli ze zbiorem . W szczególności wynika stąd, że wśród kolejnych wyrazów ciągu arytmetycznego jeden z tych wyrazów jest podzielny przez . Zatem istnieje nieskończenie wiele wyrazów ciągu , które są podzielne przez .
Drugi sposób
Problem sprowadza się do wykazania istnienia nieskończenie wielu par liczb naturalnych , takich że
Co z kolei sprowadza się do badania rozwiązań całkowitych równania
Zauważmy, że ponieważ , to liczby i są względnie pierwsze. Zatem ich największym wspólnym dzielnikiem jest liczba . Na mocy twierdzenia C76 równanie to ma nieskończenie wiele rozwiązań w liczbach całkowitych
gdzie jest dowolną liczbą całkowitą, a para liczb jest dowolnym rozwiązaniem tego równania. Widzimy, że dla dostatecznie dużych liczb zawsze możemy uzyskać takie i , że . Pokazaliśmy w ten sposób, że w ciągu arytmetycznym istnieje nieskończenie wiele wyrazów podzielnych przez liczbę pierwszą .
Trzeci sposób
Zauważmy, że ponieważ , to liczby i są względnie pierwsze. Zatem ich największym wspólnym dzielnikiem jest liczba . Lemat Bézouta zapewnia istnienie takich liczb całkowitych i , że
Niech , gdzie jest dowolną liczbą całkowitą dodatnią, ale na tyle dużą, aby była liczbą dodatnią bez względu na znak iloczynu . Łatwo sprawdzamy, że liczba jest podzielna przez
Zatem w ciągu istnieje przynajmniej jeden wyraz podzielny przez liczbę pierwszą . Jeśli tak, to w ciągu arytmetycznym istnieje nieskończenie wiele liczb podzielnych przez , bo dla , gdzie , mamy
Czyli .
□
Uwaga C43
Łatwo możemy napisać w PARI/GP funkcję, która zwraca najmniejszą liczbę naturalną , dla której wyraz ciągu arytmetycznego jest podzielny przez (przy założeniu, że liczby i są względnie pierwsze).
f(a,b,p) = lift( Mod(-b,p)*Mod(a,p)^(-1) )
Ciągi nieskończone i liczby pierwsze
Uwaga C44
Choć wiele ciągów jest dobrze znanych i równie dobrze zbadanych, to nie wiemy, czy zawierają one nieskończenie wiele liczb pierwszych. Przykładowo
Nie wiemy, czy istnieje wielomian całkowity stopnia większego niż jeden taki, że jest liczbą pierwszą dla nieskończenie wielu liczb .
Przykład C45
Łatwo sprawdzić, że wartości wielomianu są liczbami pierwszymi dla . Oczywiście .
Twierdzenie C46
Niech będą liczbami całkowitymi takimi, że i . Jeżeli liczba jest liczbą pierwszą, to jest liczbą parzystą i .
Dowód
Gdyby liczba była nieparzysta, to byłoby parzyste i nie mogłoby być liczbą pierwszą.
Niech teraz wykładnik będzie liczbą złożoną, zaś będzie liczbą nieparzystą. Wtedy
Oznaczając oraz mamy
Wynika stąd, że w takim przypadku jest liczbą złożoną. Zatem wykładnik nie może zawierać czynników nieparzystych, czyli musi być . Co należało pokazać.
□
Twierdzenie C47
Dla dowolnej liczby naturalnej liczba jest dzielnikiem wyrażenia .
Dowód
Indukcja matematyczna. Twierdzenie jest prawdziwe dla , bo dzieli . Załóżmy, że jest dzielnikiem wyrażenia , czyli , otrzymujemy dla
Czyli jest dzielnikiem . Co kończy dowód indukcyjny.
□
Twierdzenie C48
Jeżeli oraz jest liczbą pierwszą, to i jest liczbą pierwszą.
Dowód
Z twierdzenia C47 wiemy, że . W przypadku gdy mamy
Czyli musi być . Z tego samego twierdzenia wynika też, że jeżeli jest liczbą złożoną , to
bo . Zatem musi być liczbą pierwszą. Co kończy dowód.
□
Ciągi arytmetyczne liczb pierwszych
Uwaga C49
Ciągi arytmetyczne liczb pierwszych[9][10] zbudowane z dwóch liczb pierwszych nie są interesujące, bo dowolne dwie liczby tworzą ciąg arytmetyczny. Dlatego będziemy się zajmowali ciągami arytmetycznymi liczb pierwszych o długości .
Ponieważ nie da się zbudować ciągu arytmetycznego liczb pierwszych o długości , w którym pierwszym wyrazem jest liczba , to będą nas interesowały ciągi rozpoczynające się od liczby pierwszej
Jeżeli do liczby pierwszej nieparzystej dodamy dodatnią liczbę nieparzystą, to otrzymamy liczbę parzystą złożoną, zatem różnica ciągu arytmetycznego musi być liczbą parzystą, aby zbudowanie jakiegokolwiek ciągu arytmetycznego liczb pierwszych o długości było możliwe.
Istnienie nieskończenie wiele ciągów arytmetycznych liczb pierwszych o długości pokazano już wiele lat temu[11]. Temat ciągów arytmetycznych liczb pierwszych zyskał na popularności[12] po udowodnieniu przez Bena Greena i Terence'a Tao twierdzenia o istnieniu dowolnie długich (ale skończonych) ciągów arytmetycznych liczb pierwszych[13].
Twierdzenie C50* (Ben Green i Terence Tao, 2004)
Dla dowolnej liczby naturalnej istnieje nieskończenie wiele -wyrazowych ciągów arytmetycznych liczb pierwszych.
Przykład C51
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości i .
Pokaż tabele
W przypadku wyszukiwanie ciągów zostało przeprowadzone dla , gdzie i (przy ustalonym ) dla kolejnych liczb pierwszych .
W przypadku wyszukiwanie ciągów zostało przeprowadzone dla , gdzie i (przy ustalonym ) dla kolejnych liczb pierwszych .
Jeżeli w tabeli jest wypisanych sześć wartości , to oznacza to, że zostało znalezionych co najmniej sześć wartości .
□
Przykład C52
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości i .
Pokaż tabele
W przypadku wyszukiwanie ciągów zostało przeprowadzone dla , gdzie i (przy ustalonym ) dla kolejnych liczb pierwszych .
W przypadku wyszukiwanie ciągów zostało przeprowadzone dla , gdzie i (przy ustalonym ) dla kolejnych liczb pierwszych .
Jeżeli w tabeli jest wypisanych sześć wartości , to oznacza to, że zostało znalezionych co najmniej sześć wartości .
□
Przykład C53
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości i .
Pokaż tabele
W przypadku wyszukiwanie ciągów zostało przeprowadzone dla , gdzie i (przy ustalonym ) dla kolejnych liczb pierwszych .
W przypadku wyszukiwanie ciągów zostało przeprowadzone dla , gdzie i (przy ustalonym ) dla kolejnych liczb pierwszych .
Jeżeli w tabeli jest wypisanych sześć wartości , to oznacza to, że zostało znalezionych co najmniej sześć wartości .
□
Przykład C54
Tabela zawiera przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości i .
Pokaż tabele
W przypadku wyszukiwanie ciągów zostało przeprowadzone dla , gdzie i (przy ustalonym ) dla kolejnych liczb pierwszych .
W przypadku wyszukiwanie ciągów zostało przeprowadzone dla , gdzie i (przy ustalonym ) dla kolejnych liczb pierwszych .
Jeżeli w tabeli jest wypisanych sześć wartości , to oznacza to, że zostało znalezionych co najmniej sześć wartości .
□
Twierdzenie C55
Niech oraz . Jeżeli liczby i są względnie pierwsze, to reszty z dzielenia liczb postaci
- dla
przez liczbę są wszystkie różne i tworzą zbiór . W szczególności wynika stąd, że wśród liczb jedna jest podzielna przez .
Dowód
Przypuśćmy, że dla pewnych różnych liczb naturalnych takich, że liczby oraz dają tę samą resztę przy dzieleniu przez . Zatem różnica tych liczb jest podzielna przez
Czyli
Ponieważ liczby i są względnie pierwsze, to na mocy lematu Euklidesa (twierdzenie C72), mamy
Co jest niemożliwe, bo .
Zatem reszty są wszystkie różne, a ponieważ jest ich , czyli tyle ile jest różnych reszt z dzielenia przez liczbę , to zbiór tych reszt jest identyczny ze zbiorem reszt z dzielenia przez , czyli ze zbiorem .
□
Twierdzenie C56
Niech i niech będzie dany ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości
- dla
Z żądania, aby dany ciąg arytmetyczny był ciągiem arytmetycznym liczb pierwszych, wynika, że muszą być spełnione następujące warunki
- jeżeli liczba pierwsza nie dzieli , to
gdzie jest iloczynem wszystkich liczb pierwszych nie większych od .
Dowód
Punkt 1.
Gdyby , to dla mielibyśmy i wszystkie te liczby byłyby złożone.
Punkt 2.
Ponieważ dzieli , więc musi być , czyli .
Punkt 3.
Niech będzie liczbą pierwszą mniejszą od , a liczby będą resztami uzyskanymi z dzielenia liczb przez , dla . Ponieważ z założenia liczby są liczbami pierwszymi większymi od (zauważmy, że ), to żadna z reszt nie może być równa zeru. Czyli mamy reszt mogących przyjmować jedynie różnych wartości. Zatem istnieją różne liczby , takie że , dla których . Wynika stąd, że różnica liczb
musi być podzielna przez . Ponieważ , bo , zatem z lematu Euklidesa .
Z uwagi na fakt, że jest tak dla każdej liczby pierwszej , liczba musi być podzielna przez
Punkt 4.
Ponieważ , to wszystkie liczby pierwsze mniejsze od muszą być dzielnikami . Wynika stąd, że jeśli liczba pierwsza nie dzieli , to musi być . Co należało pokazać.
□
Uwaga C57
Czasami, zamiast pisać „ciąg arytmetyczny liczb pierwszych”, będziemy posługiwali się skrótem PAP od angielskiej nazwy „prime arithmetic progression”. Konsekwentnie zapis PAP- będzie oznaczał ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości , a zapis PAP ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości , pierwszym wyrazie i różnicy .
Uwaga C58
Jakkolwiek sądzimy, że istnieje nieskończenie wiele ciągów arytmetycznych liczb pierwszych rozpoczynających się od dowolnej liczby pierwszej i o dowolnej długości , to obecnie jest to tylko nieudowodnione przypuszczenie.
Dlatego nawet dla najmniejszej liczby pierwszej takiej, że nierówność , pokazana w twierdzeniu C56, pozostaje nadal tylko oszacowaniem. W szczególności nie możemy z góry przyjmować, że dla liczby znajdziemy taką liczbę będącą wielokrotnością liczby i niepodzielną przez , że będzie istniał PAP.
Przykład C59
Rozważmy dwie różnice oraz . Zauważmy, że liczba pierwsza nie dzieli ani , ani . Co więcej, liczba pierwsza jest najmniejszą liczbą pierwszą, która nie dzieli rozpatrywanych różnic, zatem nierówność zapewnia najmocniejsze oszacowanie długości ciągu . Łatwo sprawdzamy w zamieszczonych tabelach, że dla oraz dla są ciągi o długości , ale nie ma ciągów o długości
W szczególności z twierdzenia C56 wynika, że szukając ciągów arytmetycznych liczb pierwszych o określonej długości , należy szukać ich tylko dla różnic będących wielokrotnością liczby .
Zadanie C60
Wiemy, że liczby pierwsze można przedstawić w jednej z postaci lub . Pokazać, że jeżeli , to dwa następne wyrazu rosnącego ciągu arytmetycznego liczb pierwszych są różnych postaci.
Rozwiązanie
Ponieważ , a rozpatrywany PAP jest rosnący, to kolejne wyrazy ciągu są większe od liczby i mogą być przedstawione w jednej z postaci lub . Z twierdzenia C56 wiemy, że musi być , czyli długość rozpatrywanego ciągu arytmetycznego liczb pierwszych wynosi dokładnie i istnieją tylko dwa następne wyrazy.
Rozważmy ciąg arytmetyczny liczb pierwszych składający się z trzech wyrazów takich, że . Mamy
Zatem
Widzimy, że prawa strona powyższej równości jest podzielna przez . Zatem liczby po lewej stronie wypisanych wyżej równości muszą być różnych postaci, bo tylko w takim przypadku lewa strona równości będzie również podzielna przez .
□
Zadanie C61
Wiemy, że liczby pierwsze można przedstawić w jednej z postaci lub . Pokazać, że wszystkie wyrazy rosnącego ciągu arytmetycznego liczb pierwszych , gdzie i muszą być jednakowej postaci.
Rozwiązanie
Niech liczby będą trzema kolejnymi (dowolnie wybranymi) wyrazami rozpatrywanego ciągu. Łatwo zauważmy, że
Zatem
Zauważmy, że prawa strona wypisanych wyżej równości nie jest podzielna przez , bo liczby są liczbami pierwszymi większymi od liczby . Zatem liczby po lewej stronie wypisanych wyżej równości muszą być tej samej postaci, bo gdyby było inaczej, to lewa strona tych równości byłaby podzielna przez , a prawa nie. Czyli każda para liczb z trójki musi być tej samej postaci i wynika stąd, że wszystkie trzy liczby muszą być tej samej postaci. Ponieważ trzy kolejne wyrazy ciągu były wybrane dowolnie, to wszystkie wyrazy tego ciągu muszą być tej samej postaci.
□
Zadanie C62
Niech będzie różnicą ciągu arytmetycznego liczb pierwszych o długości
- dla
Pokazać, nie korzystając z twierdzenia C56, że jeżeli liczba pierwsza nie dzieli , to .
Rozwiązanie
Przypuśćmy, że tak, że , zatem
- dla
Ponieważ , to na mocy twierdzenia C55 wśród kolejnych wyrazów (zauważmy, że ) jedna liczba pierwsza musi być podzielna przez , zatem musi być równa . Jednak jest to niemożliwe, bo dla wszystkich . Zatem nie może być .
□
Twierdzenie C63
Niech będzie liczbą pierwszą, a liczby pierwsze
- gdzie
tworzą ciąg arytmetyczny o długości i różnicy .
Równość zachodzi wtedy i tylko wtedy, gdy .
Dowód
Jeżeli , to -wyrazowy ciąg arytmetyczny liczb pierwszych ma postać
- dla
Gdyby , to mielibyśmy
i wszystkie liczby dla byłyby złożone, wbrew założeniu, że tworzą -wyrazowy ciąg arytmetyczny liczb pierwszych.
Ponieważ jest długością rozpatrywanego ciągu arytmetycznego liczb pierwszych, to z twierdzenia C56 wynika, że musi być .
Z założenia liczba pierwsza nie dzieli , zatem z twierdzenia C55 wiemy, że musi dzielić jedną z liczb .
Jeżeli , to . Ponieważ , to możliwe jest jedynie i musi być .
□
Uwaga C64
Niech ciąg arytmetyczny liczb pierwszych o długości ma postać
- dla
Z udowodnionych wyżej twierdzeń C56 i C63 wynika, że ciągi arytmetyczne liczb pierwszych o długości można podzielić na dwie grupy
- jeżeli jest liczbą pierwszą i , to oraz (dla ustalonego może istnieć tylko jeden ciąg)
- jeżeli jest liczbą złożoną lub , to oraz
Funkcja jest iloczynem wszystkich liczb pierwszych nie większych od .
Przykład C65
Niech różnica ciągu arytmetycznego liczb pierwszych wynosi , gdzie . Zauważmy, że dla dowolnego liczba jest najmniejszą liczbą pierwszą, która nie dzieli . Z oszacowania wynika, że musi być .
Jeżeli długość ciągu i , to musi być i może istnieć tylko jeden PAP dla każdego . W przypadku jedynie dla wszystkie liczby ciągu arytmetycznego są pierwsze.
Zadanie C66
Znaleźć wszystkie PAP dla .
Rozwiązanie
Zauważmy, że dla każdej z podanych różnic , liczba jest najmniejszą liczbą pierwszą, która nie dzieli . Z oszacowania wynika, że musi być .
Ponieważ jest liczbą pierwszą i dla wypisanych liczba , to w każdym przypadku może istnieć tylko jeden ciąg, którego pierwszym wyrazem jest liczba pierwsza . Dla łatwo znajdujemy odpowiednie ciągi
- , , , ,
Dla szukany ciąg nie istnieje, bo .
□
Zadanie C67
Znaleźć wszystkie PAP dla i .
Rozwiązanie
Z założenia PAP ma długość , liczba jest liczbą pierwszą i . Zatem może istnieć tylko jeden PAP taki, że . Dla i odpowiednio otrzymujemy ciągi arytmetyczne liczb pierwszych
- ,
Ale dla i odpowiednio szukane ciągi nie istnieją, bo
□
Przykład C68
Przedstawiamy przykładowe ciągi arytmetyczne liczb pierwszych, takie że dla . Zauważmy, że wypisane w tabeli wartości są wielokrotnościami liczby .
Pokaż tabelę
Przykłady takich ciągów dla jeszcze większych liczb pierwszych Czytelnik znajdzie na stronie A088430.
□
Przykład C69
Liczby są najprostszym przykładem ciągu arytmetycznego kolejnych liczb pierwszych. Zauważmy, że tylko w przypadku możliwa jest sytuacja, że . Istotnie, łatwo stwierdzamy, że
- ponieważ i są kolejnymi liczbami pierwszymi, to (zobacz zadanie B22)
- dla dowolnej liczby pierwszej jest (zobacz zadanie B26)
Przypuśćmy teraz, że istnieje ciąg arytmetyczny kolejnych liczb pierwszych, taki że . Mamy
Zatem , co jest niemożliwe.
Wynika stąd, że poza przypadkiem ciąg arytmetyczny kolejnych liczb pierwszych musi spełniać warunek , czyli .
Poniższe tabele przedstawiają przykładowe ciągi arytmetyczne kolejnych liczb pierwszych o długościach dla rosnących wartości . Nie istnieje ciąg arytmetyczny kolejnych liczb pierwszych o długości dla . Prawdopodobnie CPAP-7 pojawią się dopiero dla .
Znane są ciągi arytmetyczne kolejnych liczb pierwszych o długościach [14].
Pokaż tabele
Zadanie C70
Uzasadnij przypuszczenie, że ciągów arytmetycznych kolejnych liczb pierwszych o długości możemy oczekiwać dopiero dla .
Rozwiązanie
Zauważmy, że ilość liczb pierwszych nie większych od w dobrym przybliżeniu jest określona funkcją . Ponieważ funkcja zmienia się bardzo wolno, to odcinki liczb naturalnych o tej samej długości położone w niewielkiej odległości od siebie będą zawierały podobne ilości liczb pierwszych. Przykładowo, dla dużych wartości , ilość liczb pierwszych w przedziale jest tego samego rzędu, co ilość liczb pierwszych w przedziale [15].
Zatem liczbę możemy traktować jako prawdopodobieństwo trafienia na liczbę pierwszą wśród liczb znajdujących się w pobliżu liczby . Zakładając, że liczby pierwsze są rozłożone przypadkowo, możemy wyliczyć prawdopodobieństwo tego, że kolejnych liczb pierwszych, położonych w pobliżu liczby , utworzy ciąg arytmetyczny
gdzie . Jest tak, ponieważ w ciągu kolejnych liczb całkowitych musimy trafić na liczbę pierwszą, następnie na liczb złożonych, taka sytuacja musi się powtórzyć dokładnie razy, a na koniec znowu musimy trafić na liczbę pierwszą. Czyli potrzebujemy liczb pierwszych, na które trafiamy z prawdopodobieństwem oraz liczb złożonych, na które trafiamy z prawdopodobieństwem , a liczby te muszą pojawiać się w ściśle określonej kolejności.
Ilość ciągów arytmetycznych utworzonych przez kolejnych liczb pierwszych należących do przedziału możemy zatem oszacować na równą około
Porównując powyższe oszacowanie z rzeczywistą ilością ciągów arytmetycznych kolejnych liczb pierwszych w przedziale dostajemy
gdzie w możliwym do zbadania zakresie, czyli dla mamy
Stałe i wyznaczamy metodą regresji liniowej. Musimy pamiętać, że uzyskanych w ten sposób wyników nie możemy ekstrapolować dla dowolnie dużych .
W przypadku oraz dysponowaliśmy zbyt małą liczbą danych, aby wyznaczyć stałe i z wystarczającą dokładnością. Dlatego w tych przypadkach ograniczyliśmy się do podania oszacowania funkcji .
Uzyskany wyżej rezultaty są istotne, bo z wyliczonych postaci funkcji wynika, że są to funkcje bardzo wolno zmienne, a ich ekstrapolacja jest w pełni uprawniona.
W zamieszczonej niżej tabeli mamy kolejno
- , czyli długość CPAP
- wartość iloczynu
- znalezioną postać funkcji lub oszacowanie wartości tej funkcji na podstawie uzyskanych danych; w przypadku jest to oszacowanie wynikające z obserwacji, że wartości funkcji są rzędu
- wyliczoną wartość , czyli
- wartość funkcji wynikające z ekstrapolacji wzoru (dla )
- wartość wynikającą z rozwiązania równania
- (dla )
- (dla )
- dla porównania w kolejnych kolumnach zostały podane dwie najmniejsze wartości dla CPAP-n
Zauważając, że funkcje są rzędu i przyjmując, że podobnie będzie dla , możemy wyliczyć wartość , dla której może pojawić się pierwszy CPAP-7. Wartość ta jest równa w przybliżeniu i wynika z rozwiązania równania
Możemy ją łatwo wyliczyć w PARI/GP. Oczywiście funkcję zastąpiliśmy jej oszacowaniem
P(n) = prod(k=2, n, if( isprime(k), k, 1 ))
Q(x) = 2500 * x * ( 1/log(x) )^7 * ( 1 - 1/log(x) )^( (7-1)*(P(7)-1) )
solve(x=10^10, 10^23, Q(x) - 1 )
□
Uzupełnienie
Twierdzenie C71 (lemat Bézouta)
Jeżeli liczby całkowite i nie są jednocześnie równe zeru, a największy wspólny dzielnik tych liczb jest równy , to istnieją takie liczby całkowite , że
Dowód
Niech będzie zbiorem wszystkich liczb całkowitych dodatnich postaci , gdzie są dowolnymi liczbami całkowitymi. Zbiór nie jest zbiorem pustym, bo przykładowo liczba . Z zasady dobrego uporządkowania liczb naturalnych wynika, że zbiór ma element najmniejszy, oznaczmy go literą .
Pokażemy, że i . Z twierdzenia o dzieleniu z resztą możemy napisać , gdzie .
Przypuśćmy, że , czyli że . Ponieważ , to mamy dla pewnych liczb całkowitych i . Zatem
Wynika stąd, że dodatnia liczba należy do zbioru oraz , wbrew określeniu liczby , czyli musi być i . Podobnie pokazujemy, że .
Jeżeli jest innym dzielnikiem liczb i , to , bo . Zatem , skąd wynika natychmiast, że liczba jest największym z dzielników, które jednocześnie dzielą liczby oraz .
Czyli .
□
Twierdzenie C72 (lemat Euklidesa)
Niech będzie liczbą pierwszą oraz .
- jeżeli i liczba jest względnie pierwsza z , to
Dowód
Punkt 1.
Z założenia liczby i są względnie pierwsze, zatem na mocy lematu Bézouta (twierdzenie C71) istnieją takie liczby całkowite i , że
Mnożąc obie strony równania przez , dostajemy
Obydwa wyrazy po prawej stronie są podzielne przez , bo z założenia . Zatem prawa strona również jest podzielna przez , czyli . Co kończy dowód punktu pierwszego.
Punkt 2.
Jeżeli , to , zatem z punktu pierwszego wynika, że .
Jeżeli , to , zatem z punktu pierwszego wynika, że .
Czyli musi dzielić przynajmniej jedną z liczb . Co należało pokazać.
□
Twierdzenie C73
Niech . Jeżeli i oraz , to .
Dowód
Z założenia istnieją takie liczby , że i oraz
(zobacz C71). Zatem
Czyli . Co należało pokazać.
□
Twierdzenie C74
Niech . Równanie ma rozwiązanie wtedy i tylko wtedy, gdy największy wspólny dzielnik liczb i jest dzielnikiem liczby .
Dowód
Niech oznacza największy wspólny dzielnik liczb i .
Jeżeli liczby całkowite i są rozwiązaniem rozpatrywanego równania, to
Ponieważ dzieli lewą stronę równania, to musi również dzielić prawą, zatem musi być .
Jeżeli , to możemy napisać i równanie przyjmuje postać
Lemat Bézouta (twierdzenie C71) zapewnia istnienie liczb całkowitych i takich, że
Czyli z lematu Bézouta wynika, że równanie ma rozwiązanie w liczbach całkowitych. Przekształcając, dostajemy
Zatem liczby i są rozwiązaniem równania
Co oznacza, że równianie ma rozwiązanie.
□
Uwaga C75
Z twierdzenia C74 wynika, że szukając rozwiązań równania w liczbach całkowitych, powinniśmy
- obliczyć największy wspólny dzielnik liczb i
- jeżeli , należy sprawdzić, czy
- jeżeli , to równanie nie ma rozwiązań w liczbach całkowitych
- jeżeli , należy podzielić obie strony równania przez i przejść do rozwiązywania równania równoważnego , gdzie , , , zaś największy wspólny dzielnik liczb i jest równy .
Twierdzenie C76
Niech . Jeżeli liczby i są względnie pierwsze, to równanie
ma nieskończenie wiele rozwiązań w liczbach całkowitych.
Jeżeli para liczb całkowitych jest jednym z tych rozwiązań, to wszystkie pozostałe rozwiązania całkowite można otrzymać ze wzorów
gdzie jest dowolną liczbą całkowitą.
Dowód
Z założenia liczby i są względnie pierwsze, zatem największy wspólny dzielnik tych liczb jest równy i dzieli liczbę . Na mocy twierdzenia C74 równanie
ma rozwiązanie w liczbach całkowitych.
Zauważmy, że jeżeli para liczb całkowitych jest rozwiązaniem równania , to para liczb również
jest rozwiązaniem. Istotnie
Pokażmy teraz, że nie istnieją inne rozwiązania niż określone wzorami
gdzie jest dowolną liczbą całkowitą.
Przypuśćmy, że pary liczb całkowitych oraz są rozwiązaniami rozpatrywanego równania, zatem
Wynika stąd, że musi być spełniony warunek
Ponieważ liczby i są względnie pierwsze, to na mocy lematu Euklidesa (twierdzenie C72) . Skąd mamy
gdzie jest dowolną liczbą całkowitą. Po podstawieniu dostajemy natychmiast
Co kończy dowód.
□
Przykład C77
Rozwiązania równania
gdzie , które omówiliśmy w poprzednim twierdzeniu, najłatwiej znaleźć korzystając w PARI/GP z funkcji gcdext(a, b)
. Funkcja ta zwraca wektor liczb [x0, y0, d]
, gdzie , a liczby i są rozwiązaniami równania
Ponieważ założyliśmy, że , to łatwo zauważmy, że
Zatem para liczb całkowitych jest jednym z rozwiązań równania
i wszystkie pozostałe rozwiązania uzyskujemy ze wzorów
Niech i . Funkcja gcdext(7,17)
zwraca wektor [5, -2, 1]
, zatem rozwiązaniami równania są liczby
A rozwiązaniami równania są liczby
Przypisy
- ↑ Korzystamy w tym momencie z zasady dobrego uporządkowania zbioru liczb naturalnych, która stwierdza, że każdy niepusty podzbiór zbioru liczb naturalnych zawiera element najmniejszy. (Wiki-pl), (Wiki-en)
- ↑ Określenie, że „liczba jest postaci ”, jest jedynie bardziej czytelnym (obrazowym) zapisem stwierdzenia, że reszta z dzielenia liczby przez wynosi . Zapis „liczba jest postaci ” oznacza, że reszta z dzielenia liczby przez wynosi .
- ↑ Wikipedia, Linnik's theorem, (Wiki-en)
- ↑ MathWorld, Linnik's Theorem. (MathWorld)
- ↑ Yuri Linnik, On the least prime in an arithmetic progression. I. The basic theorem, Mat. Sb. (N.S.) 15 (1944) 139–178.
- ↑ Yuri Linnik, On the least prime in an arithmetic progression. II. The Deuring-Heilbronn phenomenon, Mat. Sb. (N.S.) 15 (1944) 347–368.
- ↑ Triantafyllos Xylouris, Über die Nullstellen der Dirichletschen L-Funktionen und die kleinste Primzahl in einer arithmetischen Progression, Bonner Mathematische Schriften, vol. 404, Univ. Bonn, 2011, Diss.
- ↑ Enrico Bombieri, John B. Friedlander and Henryk Iwaniec, Primes in Arithmetic Progressions to Large Moduli. III, Journal of the American Mathematical Society 2 (1989) 215-224
- ↑ Wikipedia, Primes in arithmetic progression, (Wiki-en)
- ↑ MathWorld, Prime Arithmetic Progression, (LINK)
- ↑ J. G. van der Corput, Über Summen von Primzahlen und Primzahlquadraten, Mathematische Annalen, 116 (1939) 1-50, (LINK)
- ↑ Wikipedia, Largest known primes in AP, (Wiki-en)
- ↑ Ben Green and Terence Tao, The Primes Contain Arbitrarily Long Arithmetic Progressions., Ann. of Math. (2) 167 (2008), 481-547, (LINK1), Preprint. 8 Apr 2004, (LINK2)
- ↑ Wikipedia, Primes in arithmetic progression - Largest known consecutive primes in AP, (Wiki-en)
- ↑ Henryk Dąbrowski, Twierdzenie Czebyszewa o liczbie pierwszej między n i 2n - Uwagi do twierdzenia, (LINK)