Czy kara śmierci odstrasza?
Poprzednie trzy artykuły[1][2][3] uświadomiły nam jak słaba jest reakcja aparatu sprawiedliwości na zabójstwa obywateli w USA i Japonii oraz pokazały jak różne modele działań są realizowane na świecie. Należy podkreślić, że jeśli raz na kilkaset zabójstw orzekana jest i wykonywana kara śmierci, to oddziaływanie odstraszające tej kary zanika, bowiem przestaje ona być realną możliwością w umyśle przestępcy. Z przedstawionych we wspomnianych artykułach danych wynika, że możemy wydzielić niestępujące rodzaje oddziaływania odstraszającego
a) odstraszanie bezpośrednie (Rhe < 50)
Występuje, gdy kara śmierci stosowana jest często, zazwyczaj nie tylko za zabójstwa. Społeczeństwo jest świadome, że władza nie zawaha się skazać przestępcę na karę śmierci i wykonać wyrok. Morderca wie, że zapłaci życiem za zabójstwo – nie ma miejsca na rozważanie (świadome lub nie) czy morderstwo się opłaci.
b) odstraszanie psychologiczne (50 < Rhe < 150)
Występuje, gdy kara śmierci jest stosowana na tyle często, że w społeczeństwie jest dobrze zapamiętana korelacja: jeśli zabijesz człowieka, to możesz zapłacić za to własnym życiem. Współcześnie pamięć ta jest wzmacniana przez media, które chętnie podają wiadomości o skazaniu na karę śmierci lub o egzekucji więźnia na pierwszych stronach. W takich społeczeństwach panuje duże poszanowanie dla prawa.
c) odstraszanie „biznesowe” (Rhe > 150)
Występuje, gdy kara śmierci jest stosowana bardzo rzadko, tak rzadko, że przestępca nie musi brać jej praktycznie pod uwagę. Morderca jest świadomy swojego bezpieczeństwa, a bycie przestępcą przypomina wybór sposobu na życie. Jak w każdym zawodzie sukces przynosi korzyści materialne, a porażka chwilowe wyłączenie z działalności z możliwością dokształcenia się i nawiązania nowych zawodowych kontaktów w ciepłej i wygodnej więziennej celi. Dlatego nazwałem to odstraszanie „biznesowym”, bowiem ujawnia się jako element gry na rynku działalności przestępczej. Zwykły rozsądek nakazuje graczom (przestępcom) unikać zbyt ryzykownych przedsięwzięć i znajduje to swoje odbicie w analizach statystycznych.
Chciałbym podkreślić, że przedstawiony wyżej podział jest jedynie próbą ujęcia problemu przez autora. Wybór wartości wskaźnika reakcji Rhe dla każdej z wymienionych grup nie jest poparty żadną gruntowną analizą, a jest jedynie próbą wnioskowania z zebranych danych i opisu ujawnionej rzeczywistości.
Czy kara śmierci odstrasza? Czytelnikowi należy się wyjaśnienie, że tak postawione pytanie jest jedynie skrótem myślowym. Oczywiście to nie obecność kary śmierci w kodeksie karnym ma działać odstraszająco, ale wykonywane egzekucje. Wiemy, że przeciwnicy kary śmierci twierdzą, iż najwyższy wymiar kary i związana z nim egzekucja nie odstrasza przestępców bardziej niż kara dożywotniego więzienia. Niestety, nie poznamy ich odpowiedzi na poniższe pytania
- Dlaczego mordercy składają apelacje od wyroków, aby uniknąć egzekucji, której przecież wcale się nie obawiają?
- Dlaczego przeciwnicy orzekania kary śmierci i związanej z tym egzekucji organizują protesty przeciwko mającej się odbyć egzekucji, skoro egzekucja nie wywołuje u skazanego lęku?
- Jeśli występująca u przeciwników kary śmierci potrzeba obrony mordercy przed egzekucją wynika z projekcji własnych lęków, to skąd czerpią oni pewność, że mordercy są tych lęków pozbawieni?
- Przypuśćmy, że istotnie część przestępców nie obawia się najwyższego wymiaru kary i egzekucji. Dlaczego przeciwnicy kary śmierci pragną, aby żaden się nie obawiał?
Czytelnik powinien zdawać sobie sprawę, że ta nielogiczna i niespójna sugestia, jakoby kara śmierci nie odstraszała przestępców, funkcjonuje w przestrzeni publicznej tylko dlatego, że jest wspierana przez postępowe media, które nadały jej status PRAWDY i status ten usilnie podtrzymują wbrew faktom. Obecnie sytuacja zmieniła się diametralnie. Nie musimy już ograniczać się do wskazywania logicznych sprzeczności w stwierdzeniach przeciwników kary śmierci. Dzięki badaniom nad „biznesowym” (ekonomicznym) modelem odstraszania, zapoczątkowanym w połowie lat siedemdziesiątych przez Isaaca Ehrlicha[4], potrafimy wykazać z matematyczną precyzją, że kara śmierci odstrasza. Odpowiadając na zadane w tytule pytanie, przywołamy świadectwo złożone przed Senacką Komisją Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych przez profesora Paula Rubina[5] w dniu 1 lutego 2006 roku[6]. Czytamy
Najnowsze badania zależności między karą śmierci i zabójstwem doprowadziły do zgody wśród większości ekonomistów, którzy badali ten problem, że kara śmierci odstrasza morderców. Wczesne badania z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych przyniosły sprzeczne rezultaty. Jednak ostatnie badania wykorzystują lepsze dane i bardziej wyrafinowane techniki statystyczne. Obecnie publikowane badania konsekwentnie pokazują, że kara śmierci ma silny efekt odstraszający, a każda egzekucja powstrzymuje od 3 do 18 morderstw. Jest to prawdą nawet dla zbrodni, które skłonni bylibyśmy uznać za nie podlegające odstraszaniu, takie jak zbrodnie z namiętności. (W niepublikowanych pracach, które nie zostały naukowo ocenione, uzyskano rezultaty, które są sprzeczne z tym ogólnie przyjętym twierdzeniem)
(...)
Możemy łatwo posumować: prawie wszystkie obecne badania i wszystkie badania publikowane wskazują na znaczący efekt odstraszający kary śmierci. Tylko jedna praca kwestionuje te wyniki. Dla ekonomisty, nie jest to zaskakujące: oczekujemy, że przestępcy i potencjalni przestępcy będą reagowali na sankcje, a egzekucja jest najbardziej dotkliwą sankcją jaką dysponujemy.
Czytelnik powinien zdawać sobie sprawę z tego, że jest to fakt o podstawowym znaczeniu. Jeśli bowiem kara śmierci odstrasza, to każda egzekucja oznacza ochronę życia.
Pamiętaj, że każdy „sukces” przeciwników kary śmierci, został okupiony śmiercią niewinnych ludzi. Pamiętaj, że za każdą niewykonaną egzekucję społeczeństwo zapłaci cenę najwyższą. Twoje milczenie w zupełności wystarczy, aby zło triumfowało – bowiem dopuszczalne jest każde kłamstwo i każda manipulacja.
Przypisy
- ↑ Henryk Dąbrowski, Kara śmierci: topór kontra karabin maszynowy (USA), (LINK)
- ↑ Henryk Dąbrowski, Kara śmierci: topór kontra karabin maszynowy (Japonia), (LINK)
- ↑ Henryk Dąbrowski, Kara śmierci: lista państw świata według wskaźnika reakcji, (LINK)
- ↑ Wikipedia, Isaac Ehrlich, (LINK)
- ↑ Paul Rubin, Emory University, (LINK)
- ↑ US Senate Committee on the Judiciary, An Examination of the Death Penalty in the United States, (LINK)
Dodatek
Lista książek i prac naukowych do których odwoływał się profesor Paul Rubin składając świadectwo przed Senacką Komisją Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych w dniu 1 lutego 2006 roku.
J.T. Sellin, The Death Penalty (1959)
H. Eysenck, Crime and Personality (1970) (LINK)
Gary Becker, Crime and Punishment: An Economic Analysis, Journal of Political Economy 76 (1968) (LINK) p. 169
Isaac Ehrlich, The Deterrent Effect of Capital Punishment: A Question of Life and Death, Am. Econ. Rev. 65 (1975) p. 397 (LINK)
Isaac Ehrlich, Capital Punishment and Deterrence: Some Further Thoughts and Additional Evidence, J.Pol. Econ. 85 (1977) (LINK) p. 741
Isaac Ehrlich, Participation in Illegitimate Activities: A Theoretical and Empirical Investigation, Vol. 81 The Journal of Political Economy No. 3 (May, 1973), pp. 521-565 (LINK)
James A. Yunker, Is the Death Penalty a Deterrent to Homicide? Some Time Series Evidence, Journal of Behavioral Economics 5 (1976) p. 45
Dale O. Cloninger, Deterrence and the Death Penalty: A Cross-Sectional Analysis, Journal of Behavioral Economics 6 (1977) p. 87
Isaac Ehrlich & Joel Gibbons, On the Measurement of the Deterrent Effect of Capital Punishment and the Theory of Deterrence, Journal of Legal Studies 6 (1977) p. 35
W. J. Bowers & J.L. Pierce, The Illusion of Deterrence in Isaac Ehrlich's work on Capital Punishment, Yale Law Journal 85 (1975) p. 187
Peter Passell & John B. Taylor, The Deterrent Effect of Capital Punishment: Another View, American Economic Review 67 (1977) p. 445
Stephen A. Hoenack & William C. Weiler, A Structural Model of Murder Behavior and the Criminal Justice System, American Economic Review 70 (1980) p. 327
Michael McAleer & Michael R. Veall, How Fragile are Fragile Inferences? A Re-Evaluation of the Deterrent Effect of Capital Punishment, Review of Economics and Statistics 71 (1989) p. 99
Edward E. Leamer, Let's Take the Con out of Econometrics, American Economic Review 73 (1983) p. 31
Walter S. McManus, Estimates of the Deterrent Effect of Capital Punishment: The Importance of the Researcher's Prior Beliefs, Journal of Political Economy 93 (1985) p. 417
T. Black & T. Orsagh, New Evidence on the Efficacy of Sanctions as a Deterrent to Homicide, Social Science Quarterly 58 (1978) p. 616
Stephen A. Layson, Homicide and Deterrence: A Reexamination of the United States Time-Series Evidence, Southern Economic Journal 52 (1985) p. 68
James P. Cover & Paul D. Thistle, Time Series, Homicide, and the Deterrent Effect of Capital Punishment, Southern Economic Journal 54 (1988) p. 615
George A. Chressanthis, Capital Punishment and the Deterrent Effect Revisited: Recent Time-Series Econometric Evidence, Journal of Behavioral Economics 18 (1989) p. 81
Jeffrey Grogger, The Deterrent Effect of Capital Punishment: An Analysis of Daily Homicide Counts, J. of the American Statistical Association 85 (1990) p. 295
Samuel Cameron, A Review of the Econometric Evidence on the Effects of Capital Punishment, Journal of Socio-Economics 23 (1994) p. 197
K.L. Avio, Capital Punishment, in The New Palgrave Dictionary of Economics and the Law, (Peter Newman, ed. 1998)
Hashem Dezhbakhsh, Paul H. Rubin, and Joanna M. Shepherd, Does Capital Punishment Have a Deterrent Effect? New Evidence from Postmoratorium Panel Data, American Law and Economics Review 5 (2003) p. 344 (LINK)
Joanna M. Shepherd, Murders of Passion, Execution Delays, and the Deterrence of Capital Punishment, Journal of Legal Studies 33 (2004) p. 283 (LINK)
Hashem Dezhbakhsh & Joanna M. Shepherd, The Deterrent Effect of Capital Punishment: Evidence from a "Judicial Experiment", Economic Inquiry, Western Economic Association International, vol. 44(3) (2006) pp. 512-535
Paul R. Zimmerman, State Executions, Deterrence, and the Incidence of Murder, Journal of Applied Economics, Vol. VII, No. I (2004), pp. 163-193 (LINK)
Paul R. Zimmerman, Estimates of the Deterrent Effect of Alternative Execution Methods in the United States: 1978–2000, American Journal of Economics and Sociology 65 (2006) pp. 909–941
H. Naci Mocan and R. Kaj Gittings, Getting Off Death Row: Commuted Sentences and the Deterrent Effect of Capital Punishment, 46 Journal of Law and Economics 453 (2003). (LINK)
Lawrence Katz, Steven D. Levitt, & Ellen Shustorovich, Prison Conditions, Capital Punishment, and Deterrence, 5 American Law and Economics Review 318 (2003).
Dale O. Cloninger & Roberto Marchesini, Execution and Deterrence: A Quasi-Controlled Group Experiment, Applied Economics 33 p. 569-576 (2001). (LINK)
Harold J. Brumm and Dale O. Cloninger, Perceived Risk of Punishment and the Commission of Homicides: A Covariance Structure Analysis, 31 Journal of Economic Behavior and Organization 1 (1996).
James A. Yunker, A New Statistical Analysis of Capital Punishment Incorporating U.S. Postmoratorium Data, 82 Social Science Quarterly 297 (2002).
Isaac Ehrlich & Zhiqiang Liu, Sensitivity Analysis of the Deterrence Hypothesis: Lets Keep the Econ in Econometrics, 42 Journal of Law and Economics 455 (1999). (LINK)
Zhiqiang Liu, Capital Punishment and the Deterrence Hypothesis: Some New Insights and Empirical Evidence, Eastern Economic Journal, Vol. 30
Joanna M. Shepherd, Deterrence versus Brutalization: Capital Punishment's Differing Impacts among States, 104 Michigan Law Review November 2005, 203-255.
John J. Donohue and Justin Wolfers, Uses and Abuses of Empirical Evidence in the Death Penalty Debate, 58 Stanford Law Review 789.
Polecam również
Cass R. Sunstein and Adrian Vermeule, Is Capital Punishment Morally Required? Acts, Omissions and Life-Life Trade-offs, (2005–06) 58 Stanford Law Review 703, (LINK1), (LINK2)